เข้าสู่ระบบผ่าน

ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 43

“น้องหญิงห้า เรื่องที่เจ้าพูดวันนี้เป็นเรื่องจริงหรือ? ไปล่วงเกินรองเจ้ากรมพิธีการไม่ดีหรอกนะ”

ซ่งจืออวี้กังวลอยู่บ้าง ตอนนี้น้องสาวราวกับเปลี่ยนไปเป็นคนละคน หากเป็นเมื่อก่อนคงไม่กล้าทำเรื่องแบบนี้ เขาคิดว่าไม่เข้าที แต่ก็รู้สึกว่าน้องสาวไม่น่าพูดจาส่งเดช

ซ่งรั่วเจินก็สัมผัสได้เช่นกัน ทั้งที่ซ่งจืออวี้กังวลใจมากแท้ ๆ แต่กลับปล่อยให้นางทำไปโดยไม่ขัดขวาง

เพราะเขาเชื่อใจน้องสาวของตัวเอง

“พี่สาม ท่านวางใจได้ นอกจากพวกเราจะไม่ล่วงเกินรองเจ้ากรมพิธีการแล้ว ยังจะได้รับมิตรไมตรีกลับมาด้วย”

เมื่อซ่งรั่วเจินไปจากงานเลี้ยงชมดอกอิงฮวา ลู่หมิ่นฮุ่ยก็เลือกแม่นางที่ไม่เลวหลายคนมาแนะนำให้ฉู่จวินถิง

หลังจากนั้น

ตูม!

“ใครก็ได้มาทางนี้ที! ฉู่อ๋องตกน้ำ!”

เสียงกรีดร้องด้วยความตกใจดังระงม ฉู่จวินถิงว่ายน้ำไม่เป็น ทำได้เพียงตีแขนปัดป่ายไปมาอยู่ในทะเลสาบ

องครักษ์ที่รุดมาช่วยเหลือรีบไปช่วยคน แต่กลับพบว่าไม่สามารถพาคนขึ้นมาได้ จนกระทั่งมีหลายคนลงไปตรวจสอบจึงพบว่าขาของฉู่จวินถิงถูกพืชน้ำพันไว้

เมื่อช่วยขึ้นมาได้แล้ว สีหน้าของฉู่จวินถิงซีดขาวราวกระดาษ คำพูดที่ซ่งรั่วเจินกล่าวไว้เมื่อวานนี้ดังขึ้นในหัว

‘ข้าจะบอกอะไรท่านสักคำ’

‘อย่าไปริมทะเลสาบ’

คำทำนายของนางเป็นจริงแล้ว!

“เสด็จพี่ ท่านไม่เป็นไรนะ? อย่าทำให้ข้ากลัวสิ!”

ฮูหยินผู้เฒ่าต่งขมวดคิ้ว นางรู้นิสัยของหลินอิ๋งเฉียวดี หลายปีนี้คอยช่วยเหลือสนับสนุนลูกชายคนโตมาตลอด ไม่ใช่คนที่จะถูกใครหลอกลวงได้ง่าย ๆ

“ท่านแม่ เมื่อก่อนกับตอนนี้จะเทียบกันได้อย่างไรเจ้าคะ? แม่นางซ่งพร่ำพูดว่าเป๋ยอวี่เกิดเรื่องแล้ว เห็นได้ชัดว่าจงใจสาปแช่ง พี่สะใภ้ได้ยินแล้วควรรู้สึกโกรธจึงจะถูก วันนี้กลับหลงเชื่อเสียอย่างนั้น ช่างพิกลโดยแท้ เกรงว่า...”

ก่อนหน้านี้นางอยากถามให้ชัดเจน คิดไม่ถึงว่าหลินอิ๋งเฉียวจะกำชับให้คนเฝ้าบริเวณรอบ ๆ เอาไว้ ไม่อนุญาตให้ใครเข้าใกล้ ทำให้นางหาโอกาสไม่ได้เลย

ด้วยความอับจนปัญญา นางจึงได้แต่มาเชิญแม่สามี

“ชิวเยว่ นี่มันเรื่องอะไรกัน?” ฮูหยินผู้เฒ่าต่งเอ่ยถามเสียงขรึม

เมื่อชิวเยว่เห็นสวี่ชิงเหมยเชิญฮูหยินผู้เฒ่าต่งมาก็ยิ่งรู้สึกว่าเรื่องนี้ต้องเกี่ยวข้องกับสวี่ชิงเหมยเป็นแน่ หากไม่ร้อนตัว ไยต้องพยายามรบกวนถึงเพียงนี้?

“เรียนฮูหยินผู้เฒ่า วันนี้ฮูหยินรู้สึกไม่สบายจึงพักผ่อนแต่หัววันเจ้าค่ะ”

สวี่ชิงเหมยโพล่งขึ้นอย่างอดไม่ได้ “วันนี้ข้าเห็นแม่นางซ่งมอบธูปให้พี่สะใภ้มาก้านหนึ่ง นั่นเป็นธูปอะไรกันแน่?”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง