ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 445

เหอเซียงหนิงเองก็คับแค้นใจ แต่บัดนี้ในสถานการณ์ที่นางไร้ซึ่งที่พึ่งใดๆ ก็ทำได้เพียงแต่กัดฟันทน นางกล่าว “ซวงซวง เมื่อสองวันก่อนข้าพบเถียนเจียวเจียว ข้าได้เล่าให้นางฟังตามที่เจ้าสั่งแล้ว ว่าทุกสิ่งที่ข้าต้องเจอล้วนเป็นเพราะฝีมือของซ่งรั่วเจิน”

“นางดูจะเห็นอกเห็นใจข้าไม่น้อย ยังบอกอีกว่าจะช่วยบอกถังเสวี่ยหนิงให้ร่วมด้วยช่วยกันคิดหาวิถีทางเอาผิดซ่งรั่วเจินให้จงได้!”

ฟังคำแล้ว ใบหน้าของฉินซวงซวงก็ผุดพรายรอยยิ้มออกมา “เป็นเช่นที่ข้าคิดไม่มีผิด หากมีถังเสวี่ยหนิงออกหน้าจัดการ พวกเราก็มิจำเป็นต้องต่อกรกับซ่งรั่วเจินด้วยตนเองแล้ว!”

“แต่เรื่องวันนั้นเดิมก็มิมีหลักฐานอื่นใด ต่อให้พวกเรายืนยันว่าเป็นซ่งรั่วเจินก็ทำอะไรนางไม่ได้หรอก!”

เหอเซียงหนิงอดกังวลขึ้นมาไม่ได้ หากนางมีวิธีแล้วล่ะก็ นางก็อยากจะทำให้ซ่งรั่วเจินได้ลิ้มรสความทรมานอย่างแสนสาหัสอยู่เช่นกัน!

เสียก็แต่ ตั้งแต่วันเกิดเหตุนางก็ถามไถ่เอากับผู้คนบริเวณตรอกหย่งอันแล้ว กระทั่งเหล่าขอทานเรียงรายนางก็ถามมาแล้วทั้งย่าน ทว่าท้ายที่สุดก็ยังไม่ได้เบาะแสใดกลับไป

ฉินซวงซวงหัวเราะออกมาเบาๆ “ก็ยิ่งง่ายเลยมิใช่หรือ? ไร้หลักฐานเราก็สร้างขึ้นมาอย่างไรเล่า!”

คราวนั้นที่เกิดเรื่องระหว่างนางและเหยาจิ่นเฉิงก็ไม่มีหลักฐานเช่นกัน ทว่าท่านแม่ก็ได้ว่าจ้างคนมาเป็นพยานให้การเสียจนเรื่องถูกปัดตกไป กระทั่งคนอย่างเหยาจิ่นเฉิงก็ยังจนปัญญามิอาจโต้แย้งได้ เรียกได้ว่าเรียกคืนความบริสุทธิ์ยุติธรรมให้กับนางได้ในที่สุด

หลังจากเหตุการณ์นั้นก็ทำให้นางถ่องแท้แล้วว่า หากไม่มีหลักฐานก็เพียงสร้างหลักฐานขึ้นมาเสีย ถึงเวลานั้นหากพวกนางร่วมด้วยช่วยกันเป็นพยาน จะต้องทำให้ซ่งรั่วเจินดิ้นไม่หลุดเป็นแน่!

“มันจะได้ผลหรือ?” เหอเซียงหนิงยังไม่ค่อยวางใจ ไม่ใช่เพียงครั้งเดียวเท่านั้นที่นางต้องพ่ายแพ้เสียเปรียบให้กับซ่งรั่วเจิน

หญิงผู้นั้นมองดูแล้วคล้ายจะไร้ซึ่งพิษสง แท้จริงแล้วเมื่อได้ลงมือกลับเหี้ยมโหดเกินผู้ใด หากนางมีแต่เสียกับเสียเช่นนี้ต่อไป นางคงหมดหนทางรอดแล้วจริงๆ!

“ทำไมจะไม่ได้? เจ้ามันไม่รู้จักคิดทะเยอทะยานเอาเสียเลย!”

ฉินซวงซวงเบ้ปากเดียดฉันท์ “ความกล้าเจ้ามีเพียงเท่านี้เองหรือ? เจ้าไม่คิดบ้างหรือว่าใครกันที่ทำให้เจ้าต้องตกอยู่ในสภาพเช่นนี้? หรือเจ้าคิดจะปล่อยซ่งรั่วเจินไปง่ายๆเช่นนี้กัน?”