ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 446

ซ่งรั่วเจินได้รู้ว่าอวิ๋นเนี่ยนชูติดตามจางเหวินและอวิ๋นเฉิงเจ๋อออกจากจวนอวิ๋นแล้ว จึงตั้งใจไปเยี่ยมเยียนสักหนึ่งรอบ

“รั่วเจิน เหตุใดเจ้านำของมามากมายเพียงนี้เล่า?”

อวิ๋นเนี่ยนชูเห็นซ่งรั่วเจินสั่งให้คนนำของเข้ามา สายตาเปี่ยมความตกตะลึงประหลาดใจ

ซ่งรั่วเจินยิ้มน้อยๆ “พวกเจ้าย้ายออกมาอย่างกะทันหัน จะต้องยังไม่ทันซื้อของมากมายเป็นแน่ อย่างไรเสียบ้านข้าก็ทำการค้า นี่ถึงหยิบของที่น่าจะต้องใช้งานจากภายในร้านมาให้พวกเจ้าเล็กน้อย”

“แต่มากมายถึงเพียงนี้ จ่ายไปไม่น้อยกระมัง นี่รับไว้ไม่ได้หรอก” อวิ๋นเนี่ยนชูรีบพูด

“เหล่านี้ล้วนเป็นสิ่งของต้องใช้ในชีวิตประจำวัน ผ้าห่ม ชุดชาจิปาถะ ยังมีของกินอีกบางส่วน ไม่ใช่ของราคาแพงอะไร ใช้จ่ายไม่มาก”

ซ่งรั่วเจินโบกมือ “ข้าคิดไม่ถึงเลยว่าท่านป้าถึงขั้นคิดหย่าร้าง ชนิดที่ว่ายังพาพวกเจ้าออกมาแล้ว”

“คาดว่าเรือนหลังนี้มิใช่เพิ่งจัดหาตกแต่ง เกรงว่าตระเตรียมไว้พรักพร้อมตั้งนานแล้วกระมัง?”

อวิ๋นเนี่ยนชูพยักหน้า “ข้าเองก็คิดไม่ถึงว่าครั้งนี้ท่านแม่จะตัดสินใจเด็ดขาด แม้ว่าเรือนหลังนี้ไม่ใหญ่เท่าจวนอวิ๋น แต่ข้ากลับคิดว่าที่นี่ล้วนดีไปทุกหนแห่ง”

“ต่อให้เป็นต้นไม้ใบหญ้า ล้วนงดงามกว่าจวนอวิ๋นมาก หลังแยกจากพวกเขาแล้ว ข้ารู้สึกผ่อนคลายขึ้นแล้ว”

“ไม่เพียงแค่ข้า ท่านแม่ข้าเองก็ดีใจมากนัก เพียงแต่ท่านพ่อไม่ยอมหย่า ยังไปหาท่านลุงของข้า บัดนี้ท่านแม่เองก็กำลังรำคาญใจ”

จางเหวินได้รู้ว่าซ่งรั่วเจินมาแล้ว รีบเดินทางมาต้อนรับ มองเห็นของมากมายภายในลานบ้าน รีบพูดว่า “รั่วเจิน เจ้ามาก็มาเถอะ เหตุใดนำของมามากมายถึงเพียงนี้เล่า?”