ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 448

พิธีล่าสัตว์ของเหล่าเชื้อพระวงศ์

ยามซ่งรั่วเจินติดตามพี่ชายของตนไปถึงพิธีล่าสัตว์ ถอนหายใจให้กับแผ่นดินกว้างใหญ่อุดมสมบูรณ์ในยุคสมัยโบราณอย่างอดไม่ได้ พื้นที่ของพิธีล่าสัตว์ใหญ่มากจนน่าแปลกใจ

ขณะเพิ่งเข้าใกล้ ก็ได้ยินเสียงดังอึกทึกครึกครื้นเป็นระลอกๆ คึกคักเป็นอย่างมาก

เทียบกับงานเลี้ยงในเวลาปกติ พิธีล่าสัตว์ในวันนี้เป็นวันที่คุณหนูคุณชายรวมตัวกันครบที่สุดครั้งหนึ่ง ไม่มีใครยอมพลาดโอกาสอันดีเช่นนี้ ดังนั้นที่สามารถมาได้ก็มาแทบทั้งหมด

“มิน่าเล่าวันนี้องค์ชายสองถึงยอมเสี่ยงอันตรายในพิธีล่าสัตว์ ขอบเขตกว้างใหญ่ถึงเพียงนี้ ต้องการฉวยโอกาสลงมือกลับไม่ยาก”

สีหน้าซ่งรั่วเจินเข้มขึ้น สายตามองสำรวจทั่วทั้งพิธีล่าสัตว์อย่างไม่รู้ตัว ก่อนหน้านี้ยามอ่านนิยายอธิบายเพียงว่าฉินซวงซวงได้รับโอกาสที่นี่ รู้เพียงว่าอยู่ทางฝั่งตะวันออก ส่วนตำแหน่งนั้นกลับไม่แน่ชัด

ทว่า สิ่งนี้สำหรับนางแล้ว เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่ปัญหา

“เสวี่ยหนิงเจ้าดู ซ่งรั่วเจินมาแล้ว!” เถียนเจียวเจียวเอ่ยเตือน

ถ้อยคำนี้พูดออกมา สายตาคนไม่น้อยทอดมองรถม้าของสกุลซ่ง หลังได้เห็นคุณชายรูปโฉมหล่อเหลาทั้งสี่ท่านของสกุลซ่งทยอยลงมาแล้ว ดวงตาของแม่นางมากมายล้วนลุกวาว

ทั้งสี่คนตัวสูงขายาว ซ่งเยี่ยนโจวหล่อเหลาสุขุมเยือกเย็น ซ่งอี้อันสุภาพอ่อนโยนสง่างาม ซ่งจืออวี้ร่างกายกำยำล่ำสันเปี่ยมพลัง ซ่งจิ่งเซินอบอุ่นผ่อนคลายดุจอาบน้ำท่ามกลางสายลมยามฤดูใบไม้ผลิ ก็คือบุรุษรูปงามอยู่รวมตัวกัน

นึกถึงเมื่อแรกสกุลซ่งอับโชคอย่างต่อเนื่อง เกิดเรื่องซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทุกคนล้วนมั่นใจว่าสกุลซ่งจบสิ้นแล้ว คิดไม่ถึงวันนี้สกุลซ่งจะกลับมารุ่งเรืองอีกครั้ง

ซ่งเยี่ยนโจวไม่เพียงยืนได้แล้ว ยังกลับไปรับราชการอีกครั้ง อีกทั้งยังหย่าร้างแล้ว เห็นว่ากำหนดงานแต่งกับสกุลลั่วใหม่อีกครั้ง

ซ่งอี้อันได้รับอันดับหนึ่งในการสอบ เดิมทีก็เป็นพรสวรรค์พบเห็นได้ยาก จ้าวซูหว่านไม่คู่ควรตั้งแต่แรก บัดนี้ไม่ได้หมั้นหมาย มากน้อยอย่างไรก็มีแม่นางต่างพากันหวั่นไหว

ซ่งจืออวี้หน้าตาท่าทางหล่อเหลา ได้ยินว่าอุปนิสัยตรงไปตรงมา ไม่จุกจิกกับเรื่องเล็กน้อย ถือเป็นคู่ครองที่ดี

“ได้เลย!” ซ่งรั่วเจินพยักหน้ายิ้มๆ

ฉินซวงซวงเห็นคุณชายทั้งสี่สกุลซ่งรักใครเอ็นดูซ่งรั่วเจินถึงเพียงนี้ รู้สึกไม่สบอารมณ์ภายในใจ

ถือสิทธิ์อะไร?

“ชาติก่อนสกุลซ่งไม่มีใครมีจุดจบที่ดี เดิมทีซ่งเยี่ยนโจวก็ไม่สามารถลุกขึ้นยืนได้ ลงท้ายถูกหลอกเอาเงินทองทรัพย์สมบัติล้ำค่าไปจนหมด ซ่งอี้อันเองก็กลายเป็นคนตาบอด เพราะเหตุใดชาตินี้จึงแตกต่างออกไปกันนะ?”

ฉินซวงซวงขมวดคิ้ว ก่อนหน้านี้คิดว่าเรื่องนี้เพียงแค่แปลก แต่ไม่ได้คิดมาก ความคิดทั้งหมดล้วนอยู่บนตัวซ่งรั่วเจิน

จนถึงตอนนี้ จู่ๆ นางก็คิดขึ้นได้ว่าใช่หรือไม่ว่าสกุลซ่งหาหมอเทวดาอะไรพบแล้ว?

“ซ่งรั่วเจินคนนี้ช่างวาสนาดีจริงๆ มิน่าเล่าไม่กลัวการถอนหมั้นเลยแม้แต่น้อย มีพี่ชายสี่คนหนุนหลังอยู่นี่เอง!”