ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 453

เรื่องเถียนเจียวเจียวตกน้ำถูกเปิดโปงในวันนั้น มีคนรู้ไม่น้อย ทว่าเรื่องเพิ่งเงียบไป วันนี้ก็ถูกเอ่ยถึงอีกครั้ง ตอกย้ำความทรงจำได้อย่างลึกซึ้ง

เถียนเจียวเจียวชี้หน้าซ่งรั่วเจิน ใกล้จะระเบิดเต็มที แต่ไหนแต่ไรมานางไม่เคยพบสตรีฝีปากคมกริบเช่นนี้มาก่อน

ทั้งๆ ที่คนขายหน้าตอนนี้คือซ่งรั่วเจิน ปรากฏว่าทำให้นางขายหน้ายิ่งกว่า!

“เจ้าทำตัวสูงส่งอะไรกัน ฉู่อ๋องเองก็ไม่สนใจเจ้าเฉกเดียวกันมิใช่หรือ?” เถียนเจียวเจียวพูดอย่างโมโห

ฉู่จวินถิงมอบหมายงานให้ฉู่อวิ๋นกุยกลับมาแล้วก็ได้ยินถ้อยคำนี้ ขมวดคิ้วมุ่น “ใครพูดว่าข้าไม่สนใจรั่วเจิน?”

เถียนเจียวเจียวตกตะลึง เผชิญหน้ากับสายตาเย็นชาของฝ่ายชาย รู้สึกเพียงร้อนตัว ครู่ต่อมาอธิบาย “ท่าน...ท่านอ๋อง เป็นซ่งรั่วเจินพูดว่าพิธีล่าสัตว์วันนี้ท่านจะพานางไปด้วยกัน เดิมทีนางก็พูดจาเหลวไหล...”

“นางพูดความจริง มีปัญหาอะไร?” ฉู่จวินถิงพูดเสียงเรียบ

“อะ...อะไรนะ?” เถียนเจียวเจียวตกตะลึง

“เรื่องของข้าต้องอธิบายกับเจ้าด้วยหรือ? เรื่องของผู้อื่นเกี่ยวอันใดกับเจ้า แม้แต่ที่ว่าการยังไม่ใส่ใจได้เท่าเจ้า!”

พูดไป ฉู่จวินถิงก็เหลือบมองใต้เท้าเถียนที่กำลังรีบเดินเข้ามาจากที่ไม่ไกล “ใต้เท้าเถียนสั่งสอนลูกสาวได้ดีจริงๆ!”

“ท่านอ๋องโปรดอภัยด้วย หลายวันมานี้ลูกสาวไม่สบาย สมองเลอะเลือน กระหม่อมจะต้องอบรมสั่งสอนให้ดีแน่!”

เหงื่อเย็นผุดพราวบนหน้าผากใต้เท้าเถียน ถลึงตามองเถียนเจียวเจียวอย่างโกรธๆ เมื่อหลายวันก่อนเด็กคนนี้ก็ทำเขาเสียหน้าไปจนหมด วันนี้ถึงขั้นก่อเรื่อง ยังขวัญกล้าล่วงเกินฉู่อ๋อง!

เพียะ!

ใต้เท้าเถียนยกมือขึ้นตบหนึ่งฉาด ทำให้ใบหน้าเถียนเจียวเจียวหันไปอีกทางหนึ่ง แม้แต่ปิ่นปักผมก็กระเด็นหลุดไป ลงมือหนักอย่างเห็นได้ชัด