ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 459

อีกด้านหนึ่ง

สี่พี่น้องสกุลซ่งทำตามคำสั่งของน้องสาวตน ไปถึงที่หมายเร็วขึ้นเล็กน้อย

ทว่าระหว่างทางพวกเขาเองก็ฆ่าเหยื่อไว้บางส่วน อย่างไรเสียน้องหญิงห้าก็คำนวณเวลาออกมาแล้ว พวกเขามีเวลาเตรียมตัวมากเพียงพอ

ไม่มีเหยื่อเลยย่อมไม่ได้ หาไม่แล้วถึงตอนนั้นต่อให้ช่วยองค์ชายทั้งสองท่านได้ ทุกคนก็ต้องแปลกใจ

เหตุใดสี่คนเข้าป่าพร้อมกัน แต่ไม่มีเหยื่อแม้ตัวเดียว?

ในเมื่อแสดงละครแล้วก็ต้องทำให้สมจริง สี่พี่น้องจัดเตรียมไว้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง ไม่มีวันถูกคนจับพิรุธได้

“ใกล้ถึงเวลาแล้ว พวกเรารออยู่ละแวกใกล้เคียงนี้เถอะ” ซ่งเยี่ยนโจวเลือกสถานที่ค่อนข้างมิดชิดแห่งหนึ่ง หลังมั่นใจว่ารอบข้างไม่มีคน ก็พูดขึ้น

พวกซ่งอี้อันทั้งสองคนพยักหน้า ตรงข้ามกันกลับคาดหวังอยู่มาก

วันแห่งความมั่งคั่งนี้ จะต้องตกเป็นของพวกเขา!

ในขณะเดียวกันฉินซวงซวงและหลินจือเยว่ที่มีความคิดนี้เฉกเดียวกัน เพียงคิดว่ารออีกครู่หนึ่งก็สามารถช่วยคนได้ ทั้งสองคนเกิดความดีใจอย่างบอกไม่ถูก

“ซวงซวง ถึงตอนนั้นข้าจะขอฝ่าบาทคืนตำแหน่งขุนนางให้ข้า เจ้าเองก็สามารถมีชีวิตที่ดีได้แล้ว”

ใบหน้าหลินจือเยว่ไม่สามารถปกปิดความดีใจเอาไว้ได้ วันนี้ตอนมามีคนไม่น้อยหัวเราะเขา ทุกคนล้วนคิดว่าเขาไร้ยางอาย ยิ่งไปกว่านั้นยังรู้เป้าหมายที่เขามาที่นี่

สายตาเช่นนี้ทำให้เขาว้าวุ่น

ทว่า เพียงคิดได้ว่าหลังผ่านวันนี้ไปก็สามารถพลิกสถานการณ์กลับมาได้ ทำให้คนที่ดูเบาเขาเหล่านั้นอิจฉา ก็รู้สึกมีความสุขขึ้นมา

ฉินซวงซวงพยักหน้ายิ้มๆ “จือเยว่ ข้าเชื่อท่านมาโดยตลอด ท่านเองก็ต้องเชื่อข้า”

ฉินซวงซวงหันมองหลินจือเยว่อย่างไม่พอใจ กลับเห็นเขาขยิบตาให้ บัดนี้พวกเขายังมีเรื่องสำคัญต้องทำ จะเสียเวลาไม่ได้

เห็นสถานการณ์แล้ว ฉินซวงซวงเองก็ดึงสติกลับมา รอพวกเขาช่วยเหลือองค์ชายสองได้แล้วค่อยมาโจมตีซ่งรั่วเจินก็ยังไม่สาย!

“ข้าคร้านจะประชันฝีปากกับเจ้าแล้ว เจ้าออกห่างจากพวกเราไกลหน่อย!”

สีหน้าซ่งรั่วเจินเรียบเฉย “ข้าเองก็คร้านจะพูดไร้สาระกับพวกเจ้าแล้ว ข้าไปทางนี้ พวกเจ้าอยู่ให้ห่างจะดีที่สุด อย่าตามข้ามา!”

“ใครจะอยากตามเจ้า?”

ฉินซวงซวงเผยสีหน้าดูเบา ขณะกำลังจะรับปาก ทันใดนั้นก็พบว่าทิศทางที่ซ่งรั่วเจินจะไปก็คือเส้นทางที่พวกเขาต้องไปช่วยองค์ชายรองมิใช่หรือ?

นี่จะให้พวกเขาออกห่างได้อย่างไร?