ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 46

ฮูหยินผู้เฒ่าต่งสุดจะทนดูต่อไปไหวจึงพูดว่า “ชิงเหมย เจ้าวางใจได้ เรื่องนี้จะไม่แพร่งพรายออกไปแม้แต่น้อย เจ้าก็ทนลำบากสักหน่อย ถึงตอนนั้นทุกคนจะชดเชยให้เจ้าเอง”

อันที่จริงทุกคนบริเวณนั้นล้วนคิดว่าหลินอิ๋งเฉียวคงจะคิดถึงลูกชายจนเสียสติไปแล้วไม่มากก็น้อย แต่ในฐานะมารดา ปฏิกิริยาเช่นนี้ก็เป็นสิ่งที่สามารถเข้าใจได้ ช่างเป็นคนที่น่าเวทนาคนหนึ่ง

ทว่าธูปหอมที่ยังไม่มอดดับนั้นยังคงเผาไหม้ต่อไป ควันธูปลอยเข้าจมูกทุกคนอย่างเงียบเชียบ...

ต่งหานโจวกับหลินอิ๋งเฉียวนั่งรถม้าจากไปในคืนนั้น

หลินอิ๋งเฉียวนั่งร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่ในรถม้า ในหัวเอาแต่คิดถึงภาพที่ได้เห็นเป๋ยอวี่ เป๋ยอวี่บอกว่าในบ่อน้ำที่แห้งขอดนั้นทั้งเหน็บหนาวและมืดมิด ยังมีหนอนกัดแทะเขา นางได้ยินแล้วก็รู้สึกราวกับว่าหัวใจถูกเชือดเฉือน

ลูกชายที่รักของนาง ไหนเลยจะทนรับความทุกข์ทรมานเช่นนั้นได้?

ต่งเป๋ยอวี่มองดูมารดาของตนเองด้วยความปวดใจ เขาไม่เคยเห็นท่าทางราวคนเสียสติของมารดาแบบเมื่อครู่นี้มาก่อนเลย ตั้งแต่เขายังเล็ก มารดามักมีภาพลักษณ์ของบุตรีตระกูลใหญ่ที่รอบรู้จัดเจนธรรมเนียมมารยาทเสมอมา สตรีก้าวร้าวดุร้ายเช่นนี้มารดาดูแคลนเป็นที่สุด แต่ยามนี้เพื่อเขาแล้ว มารดากลับทำได้ทุกอย่าง

น่าเสียดาย...เขาไม่มีโอกาสสวมกอดมารดา บอกมารดาว่าในอนาคตจะต้องประสบความสำเร็จเพื่อให้มารดาภาคภูมิใจได้อีกแล้ว

หลังต่งหานโจวปลอบโยนหลินอิ๋งเฉียวไปรอบหนึ่ง ก็ค่อย ๆ จมดิ่งสู่ห้วงนิทราท่ามกลางจังหวะโคลงเคลงของรถม้า...

ในความฝัน เขาได้พบลูกชายที่เฝ้าคิดถึงทั้งเช้าค่ำ

……

สวี่ชิงเหมยร่ำไห้ด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจตลอดคืน ฮูหยินผู้เฒ่าต่งกลับห้องไปอย่างอิดโรย

“นายท่าน คิดไม่ถึงว่าวันนี้ท่านจะตามใจอิ๋งเฉียว”

แววตาต่งหลินชิงมืดครึ้ม ท่าทางร้อนตัวของสวี่ชิงเหมยปรากฏขึ้นในความคิด เขาอยู่ในแวดวงข้าราชการมานาน สายตาย่อมแหลมคมกว่าคนทั่วไป

ที่ผ่านมาสวี่ชิงเหมยอ่อนโยนว่านอนสอนง่าย วันนี้แม้การกระทำของหลินอิ๋งเฉียวจะล้ำเส้นไปบ้าง แต่พิจารณาจากมุมมองของพวกเขากลับเข้าใจได้ไม่ยาก ด้วยนิสัยที่ผ่านมาของสวี่ชิงเหมยจะต้องใช้โอกาสนี้เห็นดีเห็นงามแน่นอน แต่ปฏิกิริยาเช่นนี้...ดูไปแล้วเหมือนโกรธ แต่ความจริงเป็นการร้อนตัว

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน