ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 47

แต่น่าเสียดาย หลายปีมานี้หลงเชื่อหน้ากากคนดีของสวี่ชิงเหมย ถูกหลอกจนไม่รู้เหนือรู้ใต้

นี่ไม่ใช่บุพเพวาสนาที่ดีเลยสักนิด

กระทบต่อโชคด้านการงานของเขา

สอบรับราชการมาหลายปีล้วนสอบไม่ผ่าน ถูกสหายร่วมสำนักหัวเราะเยาะ ทำให้บิดาผิดหวัง ทั้งยังถูกพี่ชายข่มเอาไว้อีก

ถ้าเขาสามารถจัดการเรื่องนี้ได้อย่างเหมาะสม ก็อาจมีโอกาสพลิกฟื้นได้

“เจ้า...เจ้ารู้เรื่องพวกนี้ได้อย่างไร?”

ซ่งรั่วเจินแย้มยิ้ม “ข้าไม่เพียงแต่รู้เรื่องเหล่านี้ แต่ยังรู้ด้วยว่าชิงเหมยที่ท่านคะนึงหาอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันผู้นั้นอยู่ที่ใด”

เมื่อวาจานั้นดังขึ้น สีหน้าของต่งจู๋ซูก็พลันแข็งทื่อ เขาย่อมรู้ว่า ‘ชิงเหมย’ ที่ซ่งรั่วเจินพูดถึงไม่ได้หมายถึงสวี่ชิงเหมย แต่เป็นนางในดวงใจของเขาเมื่อหลายปีก่อน

ตอนนั้นทั้งที่คนทั้งสองชอบพอกัน ตั้งใจว่าจะเจรจาสู่ขอ นางในดวงใจของเขากลับแต่งงานเป็นภรรยาของคนอื่นไปเสียแล้ว ส่วนเขาก็โศกเศร้าเสียใจ จึงได้เชื่อฟังคำของคนในครอบครัว ยอมแต่งงานกับสวี่ชิงเหมย

“เจ้า...เจ้ารู้จริง ๆ หรือ?”

“ข้าจะหลอกลวงท่านไปทำไมเจ้าคะ?”

ต่งจู๋ซูอดพลุ่งพล่านใจไม่ได้ อยากถามให้กระจ่างโดยไม่รู้ตัว ชั่วขณะที่เผยอปากกลับลังเลขึ้นมา ทุกอย่างผ่านไปนานแล้ว ต่อให้รู้แล้วยังจะสามารถกลับมาครองรักกันได้อย่างนั้นหรือ?

“นายท่านรองต่ง ท่านเป็นคนเข้าใจเหตุผลคนหนึ่ง ที่มาวันนี้ก็เพราะต้องการทวงความยุติธรรมให้ภรรยา แต่จะทวงความยุติธรรมก็ต้องรอผลการตรวจสอบเสียก่อน”

“อีกไม่นานฮูหยินใหญ่ก็กลับมาแล้ว มิสู้รอให้ความจริงปรากฏเสียก่อนค่อยมาคิดบัญชี ข้าอาศัยอยู่ในจวนตระกูลซ่ง หนีไปไหนไม่ได้หรอก ท่านสามารถมาเยือนได้ทุกเมื่อ”

ใบหน้างามพิลาสของซ่งรั่วเจินเปิดเผยตรงไปตรงมา กลับทำให้ต่งจู๋ซูรู้สึกกระอักกระอ่วนใจขึ้นมา แม่นางผู้นี้อายุยังน้อยแต่หนักแน่นเยือกเย็นปานนี้ได้อย่างไร นางรู้ได้อย่างไรว่าพี่ใหญ่กับพี่สะใภ้ไปเมืองซีอวิ๋น?

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน