ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 464

เหล่ามือสังหารอึ้งไปชั่วเวลาสั้นๆ ก็ตั้งสติได้อย่างรวดเร็ว

“รนหาที่ตายอีกคน งั้นก็จัดการไปด้วยกันนี่แหละ!”

อาชาพันธุ์ดีถูกแทงบาดเจ็บจึงส่งเสียงร้องแหลมวิ่งเตลิดหนี ส่วนฉู่อี้ชวนก็ถูกบังคับให้ต้องกระโดดลงมาจากม้า ตกอยู่ในวงล้อมมือสังหารด้วยกันกับฉู่เทียนเช่อ

“น้องรอง นี่มันเรื่องอะไรกันแน่?” ฉู่อี้ชวนขมวดคิ้วมุ่น สายตาสำรวจไปรอบด้านไม่หยุด คิดว่าต้องทำอย่างไรจึงจะสามารถออกไปจากที่นี่

จะว่าไปก็ประหลาดนัก ทั่วเขตล่าสัตว์หลวงมีคนไม่น้อย แต่ระหว่างทางมาเขากลับพบว่าบริเวณนี้มีคนน้อยยิ่งนัก

ยามนี้เกิดความวุ่นวายใหญ่โตแบบนี้ รอบด้านกลับไม่มีคนปรากฏตัว หากจะรอให้มีคนมาช่วยเหลือพวกเขา ความเป็นไปได้คงมีน้อยมาก

ความสับสนวาบผ่านแววตาฉู่เทียนเช่อ สีหน้ายังคงตื่นตระหนกลนลานดุจเดิม

“ข้าล่าสัตว์มาแถวนี้พอดีจึงถูกพวกเขาทำร้ายบาดเจ็บ เสด็จพี่ ท่านรีบหนีไปเถอะ ครั้งนี้เป้าหมายของพวกเขาคือข้า!”

ฉู่อี้ชวนนึกทอดถอนใจ สถานการณ์ตอนนี้เขาไม่อยากหนีเสียที่ไหน แต่เป็นเพราะหนีไม่พ้นต่างหากเล่า!

“ยันไว้ได้เท่าไรก็เท่านั้น รอจนสบโอกาสค่อยหาทางหนีออกไป”

“เคร้ง ๆ ๆ!”

เสียงโลหะกระทบกันดังขึ้น เหล่ามือสังหารลงมืออย่างดุดัน เห็นได้ชัดว่าต้องการเอาชีวิตพวกเขาสองคน

แม้ว่าฉู่อี้ชวนกับฉู่เทียนเช่อจะมีวรยุทธ์ไม่เลว แต่ฝ่ายตรงข้ามมีจำนวนมากเกินไป สองมือยากจะต่อกรสี่มือ ในไม่ช้าก็ได้รอยแผลฝากร่างไว้หลายรอย

เลือดสดๆ หยดลงบนพื้น กลิ่นคาวเลือดจางๆ แพร่กระจายออกไป

เมื่อสี่พี่น้องตระกูลซ่งเห็นองค์ชายใหญ่มาแล้วก็ยิ่งแน่ใจว่าการคาดการณ์ของพวกตนไม่ผิดเลย น้องหญิงห้าพูดได้ทำได้จริงๆ ด้วย!

“ถึงตาพวกเราออกโรงแล้ว!”

ซ่งเยี่ยนโจวเหลียวมองซ่งจืออวี้ บอกเป็นนัยให้อีกฝ่ายออกไปก่อน

ซ่งจืออวี้รออยู่นานแล้ว เห็นว่าในที่สุดก็มีโอกาสลงมือเสียทีก็บุกเข้าไปโดยไม่ลังเล!