ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 474

อวิ๋นเนี่ยนชูเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ปิดไม่มิดถึงความอิจฉา “โชคดีนักที่หลินจือเยว่มิได้แต่งกับนาง หาไม่แล้วคงคลาดกันกับคนดีเช่นฉู่อ๋องไปแล้วกระมัง?”

“ฉู่อ๋องไม่เพียงมีรูปโฉมงดงาม วรยุทธเลิศล้ำ อีกทั้งฐานะยังมิธรรมดา สำคัญที่สุดก็คือผู้คนต่างรู้กันดีว่าฉู่อ๋องอารมณ์ร้ายเพียงใด แต่กลับดีต่อนางอยู่เพียงผู้เดียว เรื่องนี้น่าอิจฉาที่สุดแล้ว”

อวิ๋นเฉิงเจ๋อเหลือบมองคนที่ยืนอยู่ข้างกาย นำเอาภาพใบหน้าฉายแววอิจฉานั้นเก็บเอาไว้จนสุดสายตา ไม่รู้ว่าในใจคิดอ่านถึงสิ่งใดอยู่

ทว่าถ้อยคำนี้กลับลอยไปเข้าหูหลินจือเยว่เข้าพอดิบพอดี สีหน้าที่หมองหม่นอยู่ก่อนแล้วจึงได้ย่ำแย่เสียยิ่งกว่าเก่า

ก่อนนี้เขาคิดเพียงว่าฉู่อ๋องคงหูตามืดบอด ตอนนี้เขาเห็นแจ้งแล้วว่าตนเองต่างหากที่หูตามัวหมองไปเลือกคนผิดมาแต่งงานด้วยจนชีวิตพังพินาศ แต่จะทำกระไรได้อีกเล่า?

ฉินซวงซวงยืนจ้องมองคนที่ในชาติที่แล้วนางคอยตามตื๊ออยู่นานอย่างฉู่อ๋อง กระทั่งเคยยอมทอดทิ้งศักดิ์ศรีมาแล้วก็ยังไม่อาจแลกเปลี่ยนเป็นการแลเหลียวจากเขาได้แม้แต่สักครั้ง แต่เขากลับปฏิบัติต่อซ่งรั่วเจินดีเช่นนั้น ทำเอานางริษยาเสียจนแทบบ้าอยู่แล้ว!

มีสิทธิ์อะไรกัน?

ซ่งรั่วเจินสู้นางไม่ได้สักอย่าง นางเคยคิดว่าการแย่งหลินจือเยว่ไปจะทำให้ซ่งรั่วเจินอกแตกตายได้แล้ว แต่ใครจะคาดคิดเล่าว่าจะกลับกลายเป็นการเปิดหนทางให้นางได้พบผู้ที่ดีกว่าเสียนี่

เช่นนั้นมิใช่ว่านางกลายเป็นฐานหินให้ผู้อื่นก้าวไปข้างหน้าหรอกหรือ?

พลันนั้นนางก็อดรนทนไม่ไหวร้องตะโกนออกมา “ฉู่อ๋อง ซ่งรั่วเจินเป็นหญิงเหี้ยมโหดดังอสรพิษ! ขอท่านอ๋องอย่าทรงถูกหลอกลวง!”

เสียงตะโกนของนางดึงผู้คนหลุดจากภวังค์แห่งความริษยา กลับมาหันมองยังฉินซวงซวงด้วยความงุนงง ด้วยไม่เข้าใจว่าถ้อยคำที่นางว่ามานี้หมายความว่าอย่างไรแน่?

เมื่อฉินซวงซวงสบเข้ากับสายตาเย็นเยียบราวคมดาบของฉู่อ๋องก็พลันสะดุ้งเฮือกเสียจนลมหายใจสะดุด พลันนั้นนางก็ใจเย็นขึ้นมา เริ่มมองหาถังเสวี่ยหนิงโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว

ถังเสวี่ยหนิงเองก็ริษยาเสียจนแทบคลั่งเช่นกัน