ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 486

ได้ยินถ้อยคำเจ้าเล่ห์ของเหอเฉิงหยาง พี่น้องสกุลซ่งรู้สึกเพียงน่าขัน

ก่อนหน้านี้ดีดลูกคิดว่องไวจนแผนการภายในใจแทบจะระเบิดออกมาใส่หน้าพวกเขาแล้ว บัดนี้เพียงหนึ่งประโยคขอขมาก็อยากให้เรื่องจบลง ฝันหวานเกินไปแล้วกระมัง!

ซ่งเยี่ยนโจวและซ่งอี้อันสบตากันแวบหนึ่ง เกิดความคิดแล้ว

ซ่งรั่วเจินกำลังจะอ้าปากก็มองเห็นสายตาของพี่ชายทั้งสอง ทันใดนั้นเข้าใจแล้วว่าตนเองไม่จำเป็นต้องยื่นมือเข้าไป

“ก่อนหน้านี้เหอเซียงหนิงถูกขับไล่ออกจากสกุลเหอ ตัดขาดความสัมพันธ์กับสกุลเหอไปแล้ว”

“ได้ยินมาว่ายามนางถูกขับไล่ออกไปก็ได้เงินติดตัวไปไม่มาก ทว่าคนเหล่านี้ล้วนถูกนางซื้อมา พูดว่าไม่มีคนช่วยเหลือ นั่นเป็นไปไม่ได้”

“คุณชายเหอ เจ้าไม่คิดจะอธิบายสักหน่อยหรือ?” ซ่งเยี่ยนโจวเอ่ยถาม

สายตาซ่งอี้อันตกลงบนตัวถังหงจี้ ครุ่นคิดพลางพูด “หรือว่าคนที่มีส่วนร่วมด้วยก็คือสกุลถังกันเล่า? มิสู้พวกเจ้าพูดออกมาตามตรง มีฮองเฮาและท่านอ๋องเป็นผู้ตัดสิน ก็ไม่จำเป็นต้องรบกวนศาลาว่าการแล้ว”

ถ้อยคำนี้พูดออกมา ทุกคนย่อมรู้ความหมาย

“พูดไปแล้วก็จริงเสียด้วย! เหอเซียงหนิงกลายเป็นหมาหัวเน่าไปแล้ว ได้ยินมาว่าไม่มีที่ไป ทำได้เพียงไปอาศัยที่จวนฉินชั่วคราว”

“ซื้อคนเหล่านี้ได้ต้องจ่ายเงินไม่น้อย หากนางมีเงินมากถึงเพียงนี้ก็คงซื้อที่พักไว้ค้างแรมแล้ว ไฉนเลยจะต้องไปพึ่งพาอาศัยผู้อื่น?”

“จุ๊ๆ การแสดงนี้ยอดเยี่ยมเสียจริง เมื่อครู่ร้องไห้น่าสงสารถึงเพียงนั้น ข้ายังคิดว่านางได้รับความลำบากมากเสียอีก คิดไม่ถึงเลยว่าจะเห็นพวกเราเป็นตัวโง่งมหลอกง่าย!”

“เป็นไปได้มากว่าสกุลเหอคิดว่าเรื่องของเหอเซียงหนิงทำให้พวกเขาขายหน้าจนหมดสิ้น อาศัยโอกาสนี้มาป้ายความผิดใส่ร้ายสกุลซ่ง ทวงคืนหน้าตาของพวกเขากลับคืนมา”