ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 487

“ข้า ข้าเปล่า”

เหอเซียงหนิงว้าวุ่นหนัก ไม่รู้ว่าสมควรทำเช่นไรถึงจะดี นึกเสียใจภายหลังคิดว่าสมควรยอมแพ้ตั้งแต่ตอนที่กังวลใจ บัดนี้ชุลมุนวุ่นวายจนจบไม่ลงแล้ว

“เจ้ายังพูดว่าเปล่า? พวกเขาล้วนสารภาพแล้วว่าทั้งหมดเป็นฝีมือเจ้า หากเจ้าไม่ได้ทำจริงก็สาบานต่อฟ้าสิ!”

ถังหงจี้สีหน้าปึ่งชา มีตัวอย่างดั่งเช่นพวกอวิ๋นจู๋สองคน ขอเพียงโยนความผิดทั้งหมดให้ถังเสวี่ยหนิงก็เพียงพอแล้ว

“ข้า ข้า...” เหอเซียงหนิงรีบหันมองทางฉินซวงซวง หวังให้นางช่วยตนคิดหาวิธี

ก่อนหน้านี้ทั้งๆ ที่เป็นนางรับปากว่าจะจัดการทั้งหมดอย่างดี ไม่มีวันเกิดข้อผิดพลาด!

จากนั้น ฉินซวงซวงเห็นสถานการณ์เปลี่ยนไปไม่เหมือนที่คาดการณ์ไว้ ถูกเปิดโปงอย่างว่องไวก็ตกตะลึงเหม่อไป รีบหลบเข้ากลุ่มคน ต้องการลอบออกจากที่นี่

นางจะปล่อยให้เรื่องนี้เข้ามาพัวพันกับตนเองไม่ได้อีก หาไม่แล้วจะต้องซวยไปด้วยกัน!

เพียงเหอเซียงหนิงมองไปก็เห็นฉินซวงซวงเตรียมพาหลินจือเยว่หนีไป ไฉนเลยจะยอมปล่อยให้นางไปเช่นนี้ได้?

“เป็นฉินซวงซวง! เป็นนางบงการให้ข้าทำเช่นนี้!”

ทุกคนล้วนหันมองตามมือของเหอเซียงหนิงไป ก็ได้เห็นใบหน้าร้อนตัวของฉินซวงซวง ท่าทางคือกำลังต้องการหนีไป ฉับพลันนึกถึงบุญคุณความแค้นระหว่างนางและซ่งรั่วเจินขึ้นมา

ทว่า...สกุลหลินตกลำบากถึงขั้นนี้แล้ว ฉินซวงซวงยังหักใจไม่ได้อีกหรือ?

นับตั้งแต่เหอเซียงหนิงและถังเสวี่ยหนิงร่วมมือกันชี้ตัวซ่งรั่วเจินหลินจือเยว่ก็เกิดลางสังหรณ์ไม่ดี จนกระทั่งฉินซวงซวงดึงตนเองจากไป เขาก็มั่นใจว่าตนเองคิดไว้ไม่ผิด

ทันใดนั้น เขาอยากจะตัดขาดความสัมพันธ์กับฉินซวงซวงเหลือเกิน

สตรีบัดซบคนนี้!