ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 499

หลินจือเยว่เห็นว่าบริเวณนั้นมีคนมากมายขนาดนี้แต่กลับไม่มีใครเชื่อเขาสักคน ความรู้สึกที่มีร้อยปากยากอธิบายนี้ทำให้เขารู้สึกอัดอั้นจนถึงที่สุด

“ข้าไม่ได้ทำจริงๆ พวกเจ้าเชื่อข้าเถอะ! ซวงซวง เจ้าบอกพวกเขาสิว่าข้ารู้เรื่องนี้หรือไม่?”

ฉินซวงซวงเห็นอย่างนั้นก็เอ่ยว่า “จือเยว่ไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ พวกท่านอย่าใส่ร้ายเขา!”

ทว่าทุกคนฟังแล้วนอกจากจะไม่เชื่อถือ ยังรู้สึกว่าหลินจือเยว่ช่างมีความสามารถจริงๆ ถึงกับทำให้ฉินซวงซวงยอมแบกรับทุกอย่างเพื่อเขาด้วยความยินยอมพร้อมใจ

“จุ๊ๆ เกิดเรื่องขึ้นมาก็ให้ฉินซวงซวงรับไปคนเดียว ตอนแรกเมืองหลวงยังชมว่าหลินโหวดีอยู่เลย ข้าว่าเป็นพวกขี้ขลาดมากกว่า!”

“แล้วไม่ใช่หรือไร? ไม่รู้ว่าคนแบบเขามีดีตรงไหน น่าขันนัก!”

หลินจือเยว่โมโหจนแทบจะพ่นเลือดออกมาอยู่รอมร่อ เขาไม่รู้เรื่องจริงๆ นี่นา!

ซ่งรั่วเจินเห็นหลินจือเยว่ถูกคุมตัวไปแล้ว อารมณ์ก็ดีขึ้นไม่น้อย เรื่องครึกครื้นของตระกูลฉินยิ่งดูก็ยิ่งมาก แต่เกรงว่าพอแม่ทัพฉินทราบเรื่องคงถึงกับหน้ามืดเลยทีเดียว

นางหันไปมองฉู่จวินถิง แต่กลับพบว่าชายหนุ่มถอนสายตากลับไปเพื่อหลบตานางโดยไม่รู้ตัวก็อดจะประหลาดใจไม่ได้

“อะแฮ่ม” ฉู่จวินถิงกระแอมทีหนึ่ง “หลินจือเยว่กับฉินซวงซวงเป็นสามีภรรยากัน ทั้งยังพักอยู่ในจวนตระกูลฉิน เขาอาจไม่ใช่ผู้บริสุทธิ์ก็ได้”

ซ่งรั่วเจินกะพริบตาปริบ มองฉู่จวินถิงอย่างสงสัย ทำไมถึงรู้สึกว่าคำอธิบายของเขาแฝงความร้อนตัวอยู่หลายส่วนกันนะ?

“พวกเขาเดิมก็เป็นพวกเดียวกัน ได้รับบทลงโทษอย่างเข้มงวดย่อมดีที่สุดแล้ว”

รอยยิ้มฉาบย้อมแววตาฉู่จวินถิง “เจ้าวางใจ ข้าจะต้องตรวจสอบความจริงให้กระจ่าง มอบคำอธิบายให้เจ้าให้ได้”

“เช่นนั้นก็รบกวนท่านอ๋องแล้วเพคะ แต่เรื่องนี้จัดการได้ไม่ง่ายนัก ไม่จำเป็นต้องลำบากจนเกินไป หม่อมฉันเข้าใจเพคะ”