ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 502

ไม่นานนักซ่งอี้อันก็กลับมา

ซ่งรั่วเจินเห็นเขากลับมาแล้วสายตาเอาแต่จับจ้องอยู่ที่นางจึงเอ่ยถาม “เกี่ยวข้องกับข้าหรือไม่?”

“ถูกเผ็ง” ซ่งอี้อันพยักหน้า “บุตรชายคนโตของสกุลหร่วนถูกพิษเข้า บัดนี้อาการถึงมือหมอหลวงแล้ว ทว่ายังคงไร้ซึ่งหนทางเช่นเดิม นางจึงนึกถึงหมอเทวดาที่ช่วยรักษาข้าและพี่ใหญ่ขึ้นมาได้ เลยอยากให้ข้าช่วยแนะนำให้”

จบประโยค พี่ชายน้องชายทั้งสี่ก็ต่างมองไปยังซ่งรั่วเจิน ฝีมือการแพทย์ของน้องหญิงบ้านตนย่อมเป็นที่ประจักษ์ในหมู่พวกเขาอยู่แล้ว

กระทั่งโรคที่ท่านหมอมากมายในเมืองหลวงยังไม่อาจรักษาให้หายได้ ขอเพียงน้องหญิงออกโรงแค่เพียงยาก็รักษาหายได้แล้ว

ไม่เพียงแค่ซ่งเยี่ยนโจวและซ่งอี้อันเท่านั้น กระทั่งร่างกายของชิงอินก็เป็นนางเช่นกันที่ช่วยปรับสมดุลให้ดีขึ้นได้ จนบัดนี้เรียกได้ว่าแตกต่างกับเมื่อก่อนลิบลับ!

“หร่วนอวี้เฉิงที่ว่าคือคุณชายใหญ่สกุลหร่วนหรือ?”

ฉับพลันซ่งรั่วเจินก็หวนนึกถึงสิ่งที่ฉู่จวินถิงเคยบอกนางเอาไว้ว่าหร่วนอวี้เฉิงพักอยู่ที่จวนฉู่อ๋อง หมอหลวงทั้งหลายต่างได้เคยตรวจดูอาการกันแล้ว ทว่าก็ทำได้เพียงรักษาประคองชีวิตไว้ได้เท่านั้น ไม่อาจถอนพิษออกไปได้จนสิ้น

ดังนั้นจึงได้วางแผนว่าคืนนี้มาถึงจะรับนางไปยังจวนฉู่อ๋องสักครา

ซ่งอี้อันพยักหน้า “เจ้ารู้จักหรือ?”

“ข้าเพียงแต่ได้ยินมาก็เท่านั้น ฉู่อ๋องเพิ่งเอ่ยเรื่องนี้กับข้า เดิมทีคืนนี้ก็คิดจะไปดูอยู่แล้ว ไม่คิดว่าแม่นางหร่วนจะมาหาข้าด้วยตนเองเช่นนี้”

ซ่งรั่วเจินตอบรับ “ได้ยินว่าหลังจากหร่วนอี้เฉิงกลับมา ด้วยไม่อยากให้ครอบครัวเป็นกังวลจึงมิได้แจ้งข่าวกลับไป เช่นนั้นแม่นางหร่วนรู้ได้อย่างไรกัน?”

“นางจำม้าของคุณชายหร่วนได้ พอดีกับบังเอิญเห็นเข้าตอนผ่านจวนฉู่อ๋อง แต่ก็มิได้บอกเรื่องนี้ให้คนในครอบครัวรู้เช่นกัน”

“คุณชายหร่วนเป็นคนซื่อตรง พวกเราเองก็เคยพบกันอยู่สองสามครา น้องหญิงห้า ฝีมือการแพทย์ของเจ้าบัดนี้ยังมิมีผู้ใดล่วงรู้มากนัก หากเจ้าจะเผยตนแล้วล่ะก็...”