ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 506

ณ จวนฉู่อ๋อง

ซ่งรั่วเจินไม่ใช่เพิ่งมาจวนอ๋องเป็นครั้งแรก ครั้งก่อนก็เคยมาแล้ว แต่ความรู้สึกยามมาจวนฉู่อ๋องช่วงกลางคืนและช่วงกลางกลับแตกต่างกัน

“พวกหมอหลวงยังอยู่หรือไม่?” ซ่งรั่วเจินเอ่ยถาม

“ให้พวกเขากลับไปก่อนแล้ว สองสามวันมานี้พวกเขาคิดหาทางไม่น้อย แต่ก็แค่ทำให้อาการป่วยของอวี้เฉิงทรงตัวอยู่ได้ชั่วคราว ค้นหาในตำราแพทย์จนหมดแล้วก็ยังไม่พบวิธีถอนพิษ”

เดิมทีฉู่จวินถิงคิดว่าวิชาแพทย์ของหมอหลวงยอดเยี่ยมมาก แต่นึกถึงอาการป่วยของซ่งเยี่ยนโจวและซ่งอี้อัน ทุกคนล้วนพูดว่าหมดหนทางรักษา แต่เพียงซ่งรั่วเจินลงมือก็รักษาจนหายได้

สามารถมองออกว่า วิชาแพทย์ของซ่งรั่วเจินยอดเยี่ยมยิ่งกว่าคนของสำนักหมอหลวงมากนัก

“วันนี้แม่นางหร่วนเองก็มาหาพวกเรา นางห่วงใยคุณชายหร่วนมาก หม่อมฉันบอกนางว่าท่านหาหมอเทวดามารักษาพี่ชายนางได้แล้ว ขอให้นางวางใจ” ซ่งรั่วเจินพูด

ฉู่จวินถิงเข้าใจ “ปกติหร่วนอวี้เฉิงก็เอ็นดูน้องสาวคนนี้ของเขาที่สุด ความสัมพันธ์ระหว่างพี่ชายน้องสาวดีมากนัก”

“เสด็จพี่สาม ท่านมาแล้ว!”

อวิ๋นอ๋องเพิ่งออกจากห้องก็มองเห็นฉู่จวินถิงกลับมา เห็นว่าซ่งรั่วเจินเองก็มาพร้อมเขาด้วย เผยสีหน้าแปลกใจออกมา

“แม่นางซ่งเองก็มาด้วยหรือ!”

“คารวะอวิ๋นอ๋อง” ซ่งรั่วเจินทำความเคารพ

อวิ๋นอ๋องลอบหัวเราะออกมาอย่างอดไม่ได้ “เสด็จพี่ ท่านว่องไวจริงๆ ช่วงบ่ายเพิ่งไปสอบสวน ตกกลางคืนก็อดใจรอไม่ไหวเล่าสถานการณ์ให้แม่นางซ่งฟังแล้วกระนั้นรึ?”

“กระนั้นพวกท่านมาทำอะไรเล่า? เยี่ยมอวี้เฉิงหรือ?”

บัดนี้เขานับว่าเข้าใจอย่างถ่องแท้แล้ว เสด็จพี่มีจิตปฏิพัทธ์ต่อแม่นางซ่ง ปกติเป็นคนงานยุ่งพบหน้าได้ยากยิ่ง เพียงได้คนในดวงใจไม่ว่ายามใดก็ล้วนสามารถปลีกเวลาออกมาได้

ที่ผ่านมาพูดว่าไม่มีเวลาพบเขา ล้วนหลอกลวงทั้งนั้น!

ฉู่จวินถิงเองก็ไม่ใส่ใจคำหยอกล้อของฉู่อวิ๋นกุย เดิมทีนี่ก็คือความจริง