ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 511

ใบหน้าของเขาลึกซึ้ง ลายเส้นไหลลื่น ยามสบมองนางนิ่งๆ สามารถมองเห็นถึงความรู้สึกลึกซึ้งและจริงจัง ทั้งๆ ที่เป็นคำพูดหยอกเย้า แต่สายตาลุ่มลึกกลับสะท้อนความจริงจังชวนให้คนไม่สามารถเห็นเป็นเรื่องตลกได้

ตอนนี้เอง ซ่งรั่วเจินรู้สึกเพียงว่าที่อยู่ตรงหน้าก็คือปีศาจหนุ่มคนหนึ่ง

เขากำลังยั่วยวนตน!

ที่น่ากลัวที่สุดคือ...นางใกล้ถูกยั่วยวนสำเร็จแล้ว

“ท่านอ๋อง ถ้อยคำเช่นนี้ออกจากปากท่านดูแล้วไม่เหมาะสมเท่าใดกระมัง? หากคนอื่นได้รู้ว่าท่านอ๋องหน้าตายถึงขั้นเปล่งวาจาเช่นนี้ออกมา ก็ไม่รู้ว่าจะตกใจมากเพียงใด” ซ่งรั่วเจินพูด

ฉู่จวินถิงเลิกคิ้ว ดวงตาดำดุจหินอัคนีทมิฬใต้แสงจันทร์เปล่งประกายมากเป็นพิเศษ สุ้มเสียงชวนให้คนหวั่นไหวอย่างมาก

“ยามข้าอยู่ต่อหน้าเจ้า แต่ไหนแต่ไรมาไม่ใช่อ๋องหน้าตาย ยิ่งไปกว่านั้น...ยามอยู่ต่อหน้าคนที่ชอบ ยังจะต้องการหน้าตาอะไรอีก?”

ซ่งรั่วเจินชะงักเบาๆ คิดเพียงว่าชายคนนี้พูดเก่งเกินไปแล้วกระมัง!

ต่อให้ท่อง ‘คาถาชำระจิตใจ’ ภายในใจก็ยังยากที่จะไม่ถูกปีศาจหนุ่มรูปงามเช่นนี้ล่อลวง

ฉู่จวินถิงเห็นดวงตาทอประกายระยิบระยับของฝ่ายหญิงจับจ้องเขา ยังเจือความรู้สึกว้าวุ่นใจเล็กน้อยอีกด้วย พวงแก้มทั้งสองแดงระเรื่อแตกต่างจากคนสุขุมเยือกเย็นยามช่วยคนก่อนหน้านี้ราวกับเป็นคนละคน ก็รู้ได้ว่ายามอยู่ต่อหน้าตนนางแสดงท่าทีแตกต่างออกไป

ยกมุมปากคลี่ยิ้มลึกมากขึ้นอีกเล็กน้อย ภายในใจกลับรู้สึกหวานล้ำอย่างบอกไม่ถูก

ฝ่ายชายก้มหน้าลงเบาๆ พูดพลางหัวเราะเสียงค่อย “เจ้าชอบเงินไม่ใช่หรือ? ทรัพย์สมบัติของจวนฉู่อ๋องนับว่าไม่เลว ขอเพียงเจ้าพยักหน้า ทั้งหมดก็เป็นของเจ้าแล้ว ขอเพียงยอมรับข้าไปด้วยก็พอ”

“ข้ารับประกัน จะเชื่อฟังเจ้า พี่สี่ของเจ้าพูดว่าเจ้าเชี่ยวชาญทางการค้า การค้านี้คุ้มค่าให้ลงทุนหรือไม่?”

ซ่งรั่วเจิน “!!!”

สวรรค์ นี่เรื่องอะไรกัน!