ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 517

หลังหลิ่วเฟยเยี่ยนกล่าวถ้อยคำเหล่านี้ออกมาแล้วก็หันมองไปที่หลิ่วหรูเยียนแวบหนึ่ง เดิมทีคิดว่านางจะต้องดุซ่งรั่วเจินอย่างแน่นอน แต่กลับคิดไม่ถึงว่าหลิ่วหรูเยียนจะตอบอย่างไม่ใส่ใจว่า

“รั่วเจินเป็นลูกสาวที่ข้าภาคภูมิใจมาตลอด อีกทั้งสิ่งที่นางพูดก็เป็นความจริง ต่อให้น้องหญิงจะถูกพูดแทงใจแต่ก็ไม่น่าจะต้องพูดจารุนแรงถึงเพียงนี้”

ถ้อยคำนี้พูดออกมา ยังไม่ต้องพูดถึงหลิ่วเฟยเยี่ยน แม้แต่นายหญิงหลิ่วก็ยังลอบรู้สึกประหลาดใจ วันนี้เหตุใดหลิ่วหรูเยียนถึงคล้ายเปลี่ยนไปเป็นคนละคน?

หากเป็นที่ผ่านมา นางก็ไม่มีวันพูดเช่นนี้

“พี่หญิง รั่วเจินไม่เคารพผู้ใหญ่เช่นนี้ ท่านคิดว่าไม่มีปัญหาหรือ?” หลิ่วเฟยเยี่ยนถามอย่างเหลือจะเชื่อ

หลิ่วหรูเยียนเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยแล้วตอบ “หากน้องหญิงคิดว่าคำพูดนี้ไม่เหมาะสม เหตุใดเมื่อครู่ถึงพูดกับข้า?”

“หรือว่าน้องหญิงคิดว่าหยามเกียรติเจ้าไม่ได้ แต่หยามเกียรติข้าได้หรือ? นี่หลักการอะไร!”

หลิ่วเฟยเยี่ยนอ้าปาก ภายในใจเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจ แต่กลับพูดตอบโต้ไม่ออกแม้ประโยคเดียว

ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ล้วนเป็นเช่นนี้ ทุกครั้งลูกสาวลูกชายตระกูลซ่งได้พบนางมีครั้งใดไม่เคารพนางบ้างเล่า แม้จะมีความเห็นต่อนางแต่ก็ไม่เคยกล้าพูดออกมา แต่วันนี้เกิดอะไรขึ้นกันแน่!

“พี่หญิง ท่านไม่สบายหรือไม่? หรือได้รับการกระตุ้นอะไร?”

“ได้รับการกระตุ้นจริงนั่นล่ะ น้องสาวแท้ๆ ที่ข้าทุ่มเทดูแลจากใจจริง พูดจาโหดร้ายกับข้าถึงเพียงนั้น ตอนนี้ยังมาหัวเราะเยาะหยันข้าว่าไร้ประโยชน์ หากเป็นเจ้า เจ้าจะรู้สึกเยี่ยงไร?”

“บัดนี้ข้านับว่าเห็นได้อย่างชัดแล้ว ในเมื่อเจ้าเย็นชาถึงเพียงนี้ ภายภาคหน้ามีเรื่องใดก็อย่ามาหาข้าอีก ข้าไม่ชอบคนเนรคุณ!”

หลิ่วหรูเยียนพูดอย่างไม่เกรงใจเลยแม้แต่น้อย ก่อนหน้านี้นางโง่จนไม่เคยคิดจะถือสาและเสียสละมากมายถึงเพียงนั้น สุดท้ายยังไม่ต้องพูดว่าไม่ได้อะไรกลับมา หลิ่วเฟยเยี่ยนยังเห็นนางเป็นเครื่องมือหาเงินอีกด้วย