ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 522

หากได้ชื่อว่าอกตัญญู ด้วยนิสัยของหลิ่วเฟยเยี่ยนจะต้องใส่สีตีไข่กระพือเรื่องนี้จนคนรู้กันทั่วอย่างแน่นอน ไม่เพียงกระทบต่อชื่อเสียงของบิดา แม้แต่อนาคตของลูกๆ อย่างพวกเขาก็จะได้รับผลกระทบเช่นกัน

ในมุมมองของพวกเขา ย่อมจะยอมไม่สนใจอนาคตแต่ไม่ยอมให้มารดาได้รับความอยุติธรรมอยู่แล้ว แต่ความคิดของมารดาและของพวกเขาจะต้องไม่เหมือนกันแน่นอน

นางยอมแบกรับความอยุติธรรม วนเวียนอยู่ในเรื่องนี้ แต่ไม่ยอมให้กระทบพวกเขาแม้แต่นิดเดียว

ซ่งจิ่งเซินอดสงสัยไม่ได้ “จะว่าไปก็แปลกจริงๆ ท่านแม่ก็เป็นลูกสาวแท้ๆ ของท่านยายเหมือนกัน เหตุใดท่านยายจึงลำเอียงได้ขนาดนี้?”

ถึงจะบอกว่าในครอบครับมีลูกหลายคน จะรักทุกคนไม่เท่ากันก็เป็นเรื่องปกติ แต่จะรักไม่เท่ากันอย่างไรก็ไม่เกินไปขนาดนี้กระมัง!

“พวกท่านไม่รู้สึกบ้างหรือว่าความจริงท่านแม่ก็ไม่เหมือนท่านยายเลย ท่านน้ากลับเหมือนท่านยายเอามากๆ?”

ซ่งรั่วเจินเอ่ยปากขึ้นอย่างถูกจังหวะ นางสงสัยว่ามารดาไม่ใช่บุตรสาวแท้ๆ ของตระกูลหลิ่ว แค่ดูจากหน้าตา ความจริงก็ไม่เหมือนแล้ว

หลิ่วหรูเยียนหน้าตาดีกว่าหลิ่วเฟยเยี่ยนมากนัก มิฉะนั้นตอนแรกท่านพ่อก็คงไม่ตกหลุมรักท่านแม่ตั้งแต่แรกพบ แม้ตระกูลหลิ่วจะอยากให้หลิ่วเฟยเยี่ยนแต่งงานกับเขามากแค่ไหน เขาก็ยืนกรานว่าจะแต่งงานกับท่านแม่

นอกจากนี้ คนตระกูลหลิ่วประจบคนรวยคนมีอำนาจ ในเมื่อต้องการเงินทอง คิดอย่างไรก็ควรปฏิบัติกับหลิ่วหรูเยียนให้ดีกว่านี้

ซ่งจิ่งเซินกับซ่งจืออวี้ได้ยินวาจานั้น สีหน้าก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย คิดเชื่อมโยงถึงอะไรบางอย่างโดยไม่รู้ตัว ถ้าเป็นเช่นนี้จริงๆ ความไม่สมเหตุสมผลทุกอย่างก็สามารถอธิบายได้แล้ว

หลิ่วหรูเยียนก็ได้ยินถ้อยคำทอดถอนใจที่ซ่งรั่วเจินเปรยขึ้นมาอย่างไม่ใส่ใจเช่นกัน ดวงตาฉายแววสับสนเล็กน้อย ความจริง...นางเองก็ใช่ว่าไม่เคยคิดถึงความเป็นไปได้ข้อนี้

นางถึงขั้นไปสืบมาว่าตนเองเป็นเด็กที่ถูกเก็บมาหรือไม่ ทว่าแม้แต่แม่นมที่นางเชื่อใจที่สุดก็ยังบอกว่าเห็นเด็กที่มารดานางตั้งครรภ์สิบเดือนแล้วคลอดออกมาในปีนั้นด้วยตาตัวเองจริงๆ ไม่มีความเป็นไปได้ที่จะถูกเก็บกลับมาเลย

หลังได้รู้เรื่องนี้ นางก็ค่อยๆ ตัดความคิดนี้ทิ้งไป บางทีอาจเป็นเพราะนางปากหวานไม่สู้น้องสาวที่สามารถทำให้ท่านพ่อท่านแม่เบิกบานใจได้