กู้อวิ๋นเวยฟังวาจาเสียดแทงใจดำประโยคแล้วประโยคเล่าเหล่านั้นก็แทบจะโมโหจนขาดใจตายเลยทีเดียว!
นางไม่ยินดีถูกคนเอ่ยถึงเรื่องที่นางกับฉินเจิงคบหากันในตอนแรกมาตลอด ตอนนั้นถ้าไม่ใช่เพราะเรื่องนี้ นางก็คงไม่ตัดขาดสัมพันธ์กับที่บ้าน
ใครใครล้วนพูดกันว่าฉินเจิงกับนางรักใคร่กันแล้วทำให้อดีตฮูหยินโมโหจนตาย แต่นั่นเดิมก็เป็นเพราะสตรีผู้นั้นไร้ประโยชน์ นางกับฉินเจิงจิตใจตรงกัน ไม่อย่างนั้นคุณหนูใหญ่อย่างนางก็คงไม่ยืนกรานแต่งงานกับเขา!
เดิมก็เป็นเพราะอดีตฮูหยินจิตใจคับแคบ ทั้งยังไม่รู้จักหลีกทางให้ รู้ดีว่าเทียบนางไม่ได้ก็ควรเป็นฝ่ายลดตัวเป็นอนุภรรยาแล้วเชิญนางเข้าจวนมาถึงจะถูก!
ตายไปก็สมควรแล้ว เกี่ยวอันใดกับนาง?
“หลินรั่วหลาน นางเฒ่าเจ้าเล่ห์ ตัวเองเป็นตัวหายนะ ตัวเองไร้ประโยชน์ไม่มีปัญญาคลอดลูก มีแค่หลินจือเยว่พวกไร้อนาคตคนเดียว!”
“ข้าว่าเจ้าคงบำรุงครรภ์ดีเกินไปจนให้ผลตรงข้ามกระมัง ไม่อย่างนั้นจะโง่งมจนถึงขั้นนี้ได้อย่างไร ยังมีหน้ามาโทษข้าอีก!”
กู้อวิ๋นเวยก็ไม่เกรงใจเช่นกัน “พวกไม่เอาไหน ตัวเองเป็นพวกใจคอโลเลเอง ทำไมรึ? ตอนนี้เห็นตระกูลซ่งได้ดี เขาก็ไม่พอใจเสียแล้ว?”
“ยังมีเจ้า ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้าเห็นแก่ตัวทั้งยังใจดำ ถ้าเจ้าชอบซ่งรั่วเจินขนาดนั้นจริง ไฉนจึงตกลงให้ซวงซวงแต่งเข้าวันเดียวกันเล่า?”
“แม้แต่ศักดิ์ศรีก็ไม่สนแล้วจริงๆ พักอยู่ในจวนพวกข้า ตอนนี้เจ้าไสหัวออกไปให้ข้าเดี๋ยวนี้! คนชั้นต่ำ!”
หลินรั่วหลานโมโหจนหน้าดำหน้าแดง “วันนี้ข้าจะฉีกปากเจ้าให้ได้!”
แม่นมสาวใช้ข้างนอกได้ยินเสียงทะเลาะกันดังมาจากข้างใน ดวงตาก็ฉายแววตกตะลึง
ก่อนหน้านี้สองคนนี้มีเกียรติมากแท้ๆ คราวนี้กลับ...ด่าทอได้ไม่น่าฟังยิ่งกว่าหญิงชนบทเสียอีก ไม่รักษาเกียรติของฮูหยินตระกูลใหญ่ไว้แม้แต่น้อย
“แม่นม ตอนนี้พวกเราจะทำอย่างไรดีเจ้าคะ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง