ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 53

นี่มันช่าง...โหดร้ายกับเขาเกินไปแล้ว

ซ่งอี้อันได้ยินเสียงคุ้นหูของจ้าวซูหว่านตั้งแต่แรกแล้ว เขาหลุบตาส่ายหน้า เป็นสัญญาณว่าเขาอยากฟังต่อไป

เห็นดังนั้น พวกซ่งรั่วเจินทั้งสองคนก็มิได้จากไป ฟังทั้งสองคนฉุดกระชากกันพลางพูดเรื่องหน้าไม่อาย

“เช่นนั้นตอนนี้จะทำอย่างไร? หลังตัวไร้ประโยชน์อย่างซ่งอี้อันผู้นั้นกลายเป็นคนตาบอด ข้าก็อยากถอนหมั้น ท่านให้ข้ารออยู่ตลอด ยืดเยื้อมาจนถึงตอนนี้ ข้าถอนหมั้นแล้ว ไม่ว่าสิ่งใดข้าก็ให้ท่านทั้งหมดแล้ว ท่านจะไม่สู่ขอข้าไม่ได้นะ”

“ตอนแรกคนของท่านสมควรลงมือหนักยิ่งกว่านี้ ฆ่าเขาให้ตายแต่แรก เรื่องก็ไม่ยุ่งยากมากถึงเพียงนี้แล้ว”

“บัดนี้ข้าตั้งครรภ์แล้ว ข้ารอได้ แต่ลูกในท้องสามารถรอได้กระนั้นหรือ?”

ฉินเซี่ยงเหิงจับข้อมือจ้าวซูหว่าน “ซูหว่าน เจ้าต้องเชื่อความจริงใจของข้าที่มีต่อเจ้า ข้าต้องสู่ขอเจ้าเป็นแน่ หากมิใช่เพราะเจ้ากับซ่งอี้อันหมั้นหมายกัน พวกเราก็ได้อยู่ด้วยกันตั้งนานแล้ว”

“มิสู้...เจ้าไปหาซ่งอี้อัน ร้องไห้ต่อหน้าเขาสักรอบหนึ่ง พูดว่าเจ้ามีใจให้ข้า แต่ข้าห่วงใยความรู้สึกของเขาจึงไม่ยอมอยู่ร่วมกับเจ้า เจ้าตาบอดคนนั้นรู้ว่าตนเองไม่เหมาะสมกับเจ้า จะต้องมาช่วยเจ้าเกลี้ยกล่อมข้าเป็นแน่ แล้วข้าค่อยประกาศ...”

“ถึงตอนนั้น ทุกคนล้วนรู้ว่าเขาเป็นคนจับคู่ให้เจ้ากับข้า นี่ก็สมเหตุสมผลเป็นไปตามขั้นตอนแล้วมิใช่หรือ?”

“นี่...เขาจะรับปากหรือ?” จ้าวซูหว่านลังเล

“ซ่งอี้อันเป็นพวกหนอนหนังสือคนหนึ่ง ไฉนเลยจะรู้ว่าเจ้าเป็นคนของข้าตั้งแต่แรกแล้ว? ไม่แน่ว่าถึงตอนนั้นอาจขอบคุณที่ข้าดูแลเจ้าอีกนะ!” ฉินเซี่ยงเหิงพูดอย่างลำพองใจ

ซ่งอี้อันยืนฟังทั้งหมดนั้นเงียบ ๆ อยู่ที่เดิม ใบหน้าอบอุ่นอ่อนโยนค่อย ๆ ถูกปกคลุมด้วยพยับเมฆ ขมับเต้นตุบ ๆ กัดฟันแน่นไม่เปล่งเสียงใด

ซ่งจืออวี้กำหมัดแน่น

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน