ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 53

นี่มันช่าง...โหดร้ายกับเขาเกินไปแล้ว

ซ่งอี้อันได้ยินเสียงคุ้นหูของจ้าวซูหว่านตั้งแต่แรกแล้ว เขาหลุบตาส่ายหน้า เป็นสัญญาณว่าเขาอยากฟังต่อไป

เห็นดังนั้น พวกซ่งรั่วเจินทั้งสองคนก็มิได้จากไป ฟังทั้งสองคนฉุดกระชากกันพลางพูดเรื่องหน้าไม่อาย

“เช่นนั้นตอนนี้จะทำอย่างไร? หลังตัวไร้ประโยชน์อย่างซ่งอี้อันผู้นั้นกลายเป็นคนตาบอด ข้าก็อยากถอนหมั้น ท่านให้ข้ารออยู่ตลอด ยืดเยื้อมาจนถึงตอนนี้ ข้าถอนหมั้นแล้ว ไม่ว่าสิ่งใดข้าก็ให้ท่านทั้งหมดแล้ว ท่านจะไม่สู่ขอข้าไม่ได้นะ”

“ตอนแรกคนของท่านสมควรลงมือหนักยิ่งกว่านี้ ฆ่าเขาให้ตายแต่แรก เรื่องก็ไม่ยุ่งยากมากถึงเพียงนี้แล้ว”

“บัดนี้ข้าตั้งครรภ์แล้ว ข้ารอได้ แต่ลูกในท้องสามารถรอได้กระนั้นหรือ?”

ฉินเซี่ยงเหิงจับข้อมือจ้าวซูหว่าน “ซูหว่าน เจ้าต้องเชื่อความจริงใจของข้าที่มีต่อเจ้า ข้าต้องสู่ขอเจ้าเป็นแน่ หากมิใช่เพราะเจ้ากับซ่งอี้อันหมั้นหมายกัน พวกเราก็ได้อยู่ด้วยกันตั้งนานแล้ว”

“มิสู้...เจ้าไปหาซ่งอี้อัน ร้องไห้ต่อหน้าเขาสักรอบหนึ่ง พูดว่าเจ้ามีใจให้ข้า แต่ข้าห่วงใยความรู้สึกของเขาจึงไม่ยอมอยู่ร่วมกับเจ้า เจ้าตาบอดคนนั้นรู้ว่าตนเองไม่เหมาะสมกับเจ้า จะต้องมาช่วยเจ้าเกลี้ยกล่อมข้าเป็นแน่ แล้วข้าค่อยประกาศ...”

“ถึงตอนนั้น ทุกคนล้วนรู้ว่าเขาเป็นคนจับคู่ให้เจ้ากับข้า นี่ก็สมเหตุสมผลเป็นไปตามขั้นตอนแล้วมิใช่หรือ?”

“นี่...เขาจะรับปากหรือ?” จ้าวซูหว่านลังเล

“ซ่งอี้อันเป็นพวกหนอนหนังสือคนหนึ่ง ไฉนเลยจะรู้ว่าเจ้าเป็นคนของข้าตั้งแต่แรกแล้ว? ไม่แน่ว่าถึงตอนนั้นอาจขอบคุณที่ข้าดูแลเจ้าอีกนะ!” ฉินเซี่ยงเหิงพูดอย่างลำพองใจ

ซ่งอี้อันยืนฟังทั้งหมดนั้นเงียบ ๆ อยู่ที่เดิม ใบหน้าอบอุ่นอ่อนโยนค่อย ๆ ถูกปกคลุมด้วยพยับเมฆ ขมับเต้นตุบ ๆ กัดฟันแน่นไม่เปล่งเสียงใด

ซ่งจืออวี้กำหมัดแน่น

ซ่งจืออวี้ใบหน้าแดงก่ำ เขาโมโหแทบตาย!

ซ่งอี้อันกำมือแน่น หายใจเข้าลึก ๆ ฝืนให้ตนเองใจเย็นลง ยิ้มเยาะหยันตนเอง “ข้าโอ้อวดตนเองเกินไป ถูกคนใกล้ตัวหลอก ล้วนเป็นเพราะข้ารู้จักคนไม่ดีพอ ทั้งหมดเป็นเพราะข้าเอง!”

“พี่รอง อย่าพูดเช่นนี้” ซ่งรั่วเจินจับมือซ่งอี้อัน “เดิมทีเดรัจฉานก็ไม่คู่ควรกับมนุษย์ ไฉนเลยจะใช้หลักการของมนุษย์ได้? จ้าวซูหว่านไม่ชอบท่าน ถอนหมั้นก็เป็นนางสูญเสียไปเอง หากหญิงเช่นนี้กลายมาเป็นพี่สะใภ้รองของข้าจริง นั่นต่างหากจึงเรียกว่าสวรรค์ตาบอด!”

ซ่งอี้อันพยักหน้า “เจ้าพูดถูก”

“เช่นนั้นตอนนี้จะทำอย่างไร? ข้าจะเปิดโปงเรื่องนี้ให้ทั่วหล้ารับรู้ไปเสียเลย!” ซ่งจืออวี้พูดอย่างร้อนใจ

ซ่งอี้อันเผยสีหน้าเย็นชา “ข้าย่อมไม่ปล่อยให้พวกเขาอยู่อย่างเป็นสุขแน่!”