ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 54

สามพี่น้องพบคู่ชู้รักแล้วก็ไม่มีแก่ใจกินข้าวอีก จ้าวซูหว่านกับฉินเซี่ยงเหิงช่างน่ารังเกียจนัก เกรงว่าอีกไม่นานจะต้องมาร้องห่มร้องไห้ต่อหน้าซ่งอี้อันเป็นแน่

“ฉินเซี่ยงเหิงใช่พี่ชายของฉินซวงซวงหรือไม่?” ซ่งรั่วเจินเอ่ยปากถาม

ซ่งอี้อันชะงัก ฉับพลันก็ดึงสติกลับมาได้ “ใช่แล้ว เขาคือบุตรของท่านแม่ทัพฉิน”

“สองพี่น้องคู่นี้เกรงว่าจะสมคบคิดกันกระมัง? ไม่เช่นนั้นจะมีเรื่องบังเอิญถึงเพียงนี้หรือ?” ซ่งจืออวี้ตะลึงงันพูดไม่ออก ไม่รู้ว่าควรจะพูดอย่างไรดี คนไร้ยางอายอยู่ร่วมกันโดยแท้!

ซ่งรั่วเจินย้อนคิดถึงรายละเอียดในนิยายที่เคยอ่านก่อนหน้านี้ ทันใดนั้นก็นึกเรื่องสำคัญมากหนึ่งเรื่องขึ้นได้

“พี่รอง ก่อนหน้านี้เฉินเซี่ยงเหิงมาจวนพวกเราบ่อย ๆ จ้าวซูหว่านเองก็มาดูเรียงความของท่านบ่อย ๆ ใช่หรือไม่?”

ซ่งอี้อันหันหน้ามาพูดเสียงเข้ม “เจ้าหมายความว่า...”

“ตามที่ข้ารู้มา แม้ฉินเซี่ยงเหิงจะศึกษาได้ไม่เลว แต่ก็ยังต่างชั้นกับท่านไม่น้อย ก่อนหน้านี้ก็มาขอให้ท่านสอนบ่อย ๆ บัดนี้ดวงตาทั้งสองข้างของท่านมืดบอด การสอบฤดูใบไม้ผลิเองก็ใกล้เข้ามาแล้ว เขา...”

“อีกเดี๋ยวข้าจะนำเรียงความของข้าส่งไปให้ท่านอาจารย์ดู”

ซ่งรั่วเจินถอนหายใจเฮือกหนึ่ง นางรู้ว่าพี่รองฉลาด เพียงจุดเดียวก็มองออกแล้ว

ในนิยาย ฉินเซี่ยงเหิงแสดงความโดดเด่นในการสอบฤดูใบไม้ผลิครั้งนี้ มีเรียงความบทหนึ่งได้รับคำชื่นชมเป็นอย่างมาก ซึ่งนี่ก็คือฝีมือของฉินซวงซวง

เพราะฉินซวงซวงกลับชาติมาเกิด ย่อมรู้หัวข้อในการสอบฤดูใบไม้ผลิครั้งนี้ ในนิยายยังเขียนเอาไว้ท่อนหนึ่งว่าซ่งอี้อันทะเลาะกับฉินเซี่ยงเหิงเพราะสาเหตุนี้ ผลปรากฏว่าถูกฉินเซี่ยงเหิงเย้ยหยันอย่างรุนแรง ไม่พูดอันใดก็ทำร้ายจนขาหัก

ยามนี้นึกขึ้นได้ ฉินซวงซวงเขียนเรียงความเป็นเสียที่ไหนกัน?

เกรงว่าจะเป็นเรียงความของพี่รองนางที่ถูกพวกเขาขโมยไป น่าเสียดายที่ไม่มีหลักฐาน พูดอันใดก็ไร้ประโยชน์

ในเมื่อตอนนี้นางมาแล้ว ย่อมต้องทำลายความเป็นไปได้ทั้งหมดนี้ทิ้งไปเสีย!

“พี่รอง น้องหญิงห้า พวกเจ้ากำลังพูดเรื่องใดกัน?” ซ่งจื่ออวี้ได้ยินแล้วก็งุนงง

“นางไม่มีวันยอม บัดนี้สกุลซ่งทุบหม้อข้าวจมเรือ[1] ข้าวปลาอาหารของข้าในตอนนี้ไหนเลยจะเทียบที่ผ่านมาได้?”

สองปีมานี้ นางใช้ชีวิตอย่างสุขสบายไร้กังวลยิ่งนัก ยามมีซ่งรั่วเจินอยู่ นางกินหรือสวมใส่สิ่งใดล้วนเป็นของชั้นยอดอันดับหนึ่ง ลูกชายกลับมาแล้วเดิมคิดว่าจะมีชีวิตที่ดี ปรากฏว่าเป็นเพราะจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ตัวหนึ่ง ทั้งหมดนี้ล้วนหายวับไปกับตา!

“ข้ากับฉินซวงซวงรักกัน ปีนั้นก็ไม่สมควรตกลงหมั้นหมาย เป็นท่านพูดว่าซ่งรั่วเจินกิริยาเรียบร้อยจิตใจดี อุปนิสัยอ่อนโยน แต่ท่านดูท่าทางดุร้ายของนางเถิด มีความอ่อนโยนแม้เสี้ยวเดียวหรือไม่?”

“ยิ่งไปกว่านั้น เหตุใดท่านจึงลงนามในหลักฐานลายลักษณ์อักษรเช่นนี้? ยามนี้อย่าว่าแต่ของในร้าน เกรงว่าร้านก็คงถูกพวกเขายึดกลับไปแล้ว!”

“ปีนั้นข้ายอมรับนางเป็นสะใภ้ของบ้านเรา แม้พูดว่านางมาดูแลข้าไม่หวังสิ่งใดตอบแทน แต่จะให้ข้าบากหน้าไปขอผลประโยชน์จากนางเฉย ๆ ได้งั้นหรือ? หากมิใช่เพราะเจ้าล่วงเกินนาง ของเหล่านี้ทั้งหมดก็ยังจะเป็นของเรา นางจะยังนำกลับไปได้อีกกระนั้นหรือ?”

----------------------------------------------

[1] ทุบหม้อข้าวจมเรือ หมายถึง การตัดสินใจที่เด็ดขาด เมื่อคิดจะทำแล้วต้องทำต่อไปให้ถึงที่สุด