ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 560

“คุณชายใหญ่ตระกูลซ่งก่อนหน้านี้สองขาพิการ คุณชายรองตระกูลซ่งยิ่งตาบอดสองข้าง หมอทั้งเมืองหลวงแทบถูกเชิญไปตรวจมาหมดแล้ว ล้วนแต่ไม่มีวิธีรักษา”

“แต่ก่อนหน้านี้เริ่มจากคุณชายรองตระกูลกู้รักษาดวงตาสองข้างจนหายดี หลังจากนั้นคุณชายใหญ่ตระกูลซ่งก็กลับมายืนได้อีกครั้ง”

“ทุกคนล้วนพูดกันว่าตระกูลซ่งหาหมอเทวดาที่เก่งกาจคนหนึ่งมาได้ แต่มีคนไม่น้อยไปสอบถามก็ไม่ได้ข่าวคราวอันใดแม้แต่น้อย”

“ไม่เพียงเท่านี้ ตระกูลซ่งจะเป็นดองกับตระกูลลั่ว สุขภาพของแม่นางตระกูลลั่วไม่ดีมาโดยตลอด หลังจากตกน้ำแล้วอาการก็ยิ่งทรุดหนัก”

“แต่ข้าได้ยินว่าตอนนี้อาการดีขึ้นแล้ว คิดว่าจะต้องเป็นฝีมือหมอเทวดาเบื้องหลังตระกูลซ่งผู้นั้นเป็นแน่!”

ได้ยินดังนั้น พี่น้องตระกูลกู้ก็คิดเรื่องเหล่านี้ขึ้นมาได้ เรื่องนี้มีคนเล่าลือกันมาตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้ว แต่ถามแล้วไม่ได้ข้อมูลที่มีประโยชน์อันใด ทุกคนจึงค่อยๆ ถอดใจไปในที่สุด

“น้องรอง พวกเราต้องไปตระกูลซ่งสักรอบ”

กู้ชิงเหยี่ยนตัดสินใจทันที พวกเขาไม่หวังว่าจะสามารถรักษาโรคของมารดาให้หายขาด ขอเพียงช่วยให้อาการของมารดาคงที่ นั่นก็เป็นเรื่องดียิ่งแล้ว

กู้ชิงซิวพยักหน้า “ข้าจะให้คนไปเตรียมของขวัญขอบคุณไว้มากหน่อย พวกเราเดิมก็ผิดต่อตระกูลซ่ง ตอนนี้ยังจะไปขอให้พวกเขาช่วยเหลือ เรื่องนี้เกรงว่าคงยากจะเอ่ยปาก”

เป็นเหมือนที่มารดากล่าวไว้ ต่อหน้าตระกูลซ่ง พวกเขาคือคนผิด ไม่เพียงแต่ไปขออภัย ตอนนี้ยังจะให้พวกเขาหาวิธีช่วยเหลือ ย่อมไม่ใช่เรื่องง่าย

กู้ชิงเจ๋อเห็นว่าตนเองยังไม่พูดอะไร พี่ชายสองคนของตนเองก็ตัดสินใจเรียบร้อยแล้ว เขาอดจะเอ่ยขึ้นไม่ได้

“ตระกูลซ่งเกลียดซวงซวงมากเท่าไร พวกท่านไม่รู้หรือ? คนที่มีความแค้นลึกล้ำที่สุดในบ้านนั้นก็คือแม่นางซ่ง พวกท่านไปขอร้องถึงที่ในเวลาแบบนี้จะมีเรื่องดีอันใดได้?”

“ถึงอย่างนั้นก็ต้องขอร้อง!”

กู้ชิงเหยี่ยนเอ่ยปากอย่างไม่ลังเล ในฐานะบุตรชาย ขอเพียงมารดาปลอดภัยไร้เรื่องราว ไม่ว่าให้เขาทำอะไรเขาล้วนยินดีทั้งนั้น