ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 592

ว่าพลาง ซ่งรั่วเจินก็ส่งกระดาษเขียนยันต์ในมือให้กับฉู่จวินถิง

หากนางเป็นผู้จุดเทียนเองก็เกรงว่าครั้นผลลัพธ์ปรากฏขึ้น สกุลหลิ่วก็ยังจะคิดหาหนทางมาปฏิเสธอยู่วันยังค่ำ แต่การให้ฉู่จวินถิงจุดเทียน ย่อมทำให้พวกเขาหุบปากสิ้นข้อสงสัย

เมื่อผู้คนได้ยินได้เห็นถึงการพิสูจน์สายเลือดที่น่าอัศจรรย์เช่นนี้แล้ว ในดวงตาก็ค่อยๆ เปี่ยมเต็มด้วยความกระหายใคร่รู้

หลิ่วเฟยเยี่ยนจำยอมกรีดปลายนิ้วของตน นำเอาหยาดเลือดสดหยดลงบนกระดาษเขียนยันต์ด้วยความไม่เต็มใจ ตั้งแต่ได้รู้ว่าในเขตล่าสัตว์ของเชื้อพระวงศ์ซ่งรั่วเจินได้ใช้คำสัตย์สาบานเรียกทัณฑ์อัสนีลงมาฟาดฟันใส่คนพูดปดสองคนจนถึงแก่ชีวิตทั้งเป็น ในใจของนางก็อดหวาดผวาขึ้นมาไม่ได้

หญิงผู้นี้ช่างเป็นนางมารนางปิศาจโดยแท้!

ไม่เข้าใจเลยว่าเหตุใดหลิ่วหรูเยียนจึงได้คลอดบุตรสาวเช่นนางออกมาได้ ทั้งยังเห็นประหนึ่งสมบัติล้ำค่า!

ไม่นานกระดาษเขียนยันต์ก็ถูกจุดขึ้นโดยฉู่จวินถิง ผู้คนต่างเป็นประจักษ์พยานกันโดยทั่วว่าเทียนไขทั้งสี่เล่มล้วนถูกจุดขึ้นจนสว่างไสวลุกโชน เสียก็เพียงแต่กระดาษยันต์ที่ค่อยๆ มอดไหม้จนเหลือเพียงเถ้ากลับคล้ายมีพลังงานบางอย่างที่มองไม่เห็นเชื่อมโยงอยู่กับเปลวเทียน

จากนั้น ผู้คนทั้งหลายก็ต่างได้เห็นกับตาตนว่า เมื่อกระดาษเขียนยันต์ที่เปื้อนไปด้วยเลือดสดของนายหญิงหลิ่วและหลิ่วหรูเยียนต่างถูกเผาเสียจนวอดแล้ว เปลวเทียนก็มอดดับลงในพร้อมกันนั้นเอง

กลับกันเทียนสองเล่มที่เป็นตัวแทนของนายหญิงหลิ่วและหลิ่วเฟยเยี่ยนกลับยังคงลุกโชนสว่างไสวอยู่เช่นเดิม

เมื่อเห็นภาพเช่นนี้เข้ากับตาตน ก็เกิดเสียงอุทานดังระงมไปกลางกลุ่มผู้คน ต่างคนต่างก็ล้วนเต็มเปี่ยมด้วยความตกตะลึง

“สวรรค์! ดับจริงๆ เสียด้วย! เช่นนี้ก็หมายความว่าซ่งฮูหยินมิใช่บุตรในไส้หรอกหรือ?”

“มิน่าเล่าหลายปีมานี้จึงได้ลำเอียงถึงเพียงนี้ ที่แท้ก็เพราะมิใช่บุตรในไส้ของตนนี่เอง เช่นนั้นทั้งหมดที่เป็นก็พอเข้าใจได้แล้ว!”

“หากคิดดูให้ดี ที่จริงซ่งฮูหยินก็มิได้มีเค้าละม้ายคล้ายคลึงกับคนสกุลหลิ่วแม้แต่น้อย ซ่งฮูหยินออกจะงดงามโดดเด่นยิ่งกว่าคนในครอบครัวเช่นนั้น หลิ่วหรูเยียนเสียอีกที่ดูจะเหมือนเสียยิ่งกว่า”

เหล่าผู้คนที่ได้พินิจพิเคราะห์ใบหน้าของหลิ่วหรูเยียนและผู้เกี่ยวข้องด้วยความตั้งใจแล้ว ยิ่งคิดก็ยิ่งมั่นใจว่าไม่ใช่คนสายเลือดเดียวกันอย่างแน่นอน