ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 596

ทว่า ในเมื่อพวกเขาชอบแสดงละคร เช่นนั้นก็ให้พวกเขาแสดงอีกสักครู่เถอะ

ขณะเดียวกันคนเหล่านั้นยิ่งเชื่อพวกเขามาก รอความจริงถูกเปิดเผยแล้ว คนโกรธแค้นที่สุดก็คือพวกเขาเฉกเดียวกัน นี่ก็คือธรรมชาติของมนุษย์

“พอดีเลย ข้าทำนายออกมาได้ว่าพ่อแม่แท้ๆ ของท่านแม่ก็อยู่ในเมืองหลวง ยิ่งไปกว่านั้นยังมาเข้าร่วมงานเลี้ยงในวันนี้อีกด้วย!”

ชั่วขณะที่เสียงของซ่งรั่วเจินเพิ่งจบลง ดวงตาของทุกคนภายในงานล้วนเผยแววตกใจ จากนั้นกลายเป็นตกตะลึงพรึงเพริด

“เมื่อแรกแม่นางซ่งก็ช่วยสวีฮูหยินตามหาลูกสาวที่หายตัวไปนานพบมิใช่หรือ? นางจะต้องทำนายออกมาได้แน่ว่าพ่อแม่แท้ๆ ของซ่งฮูหยินเป็นใคร!”

“คนก็อยู่ในงานเลี้ยงวันนี้ คงมิได้หมายความว่าอีกฝ่ายคือบ่าวสูงวัยหรือหญิงบ้านนอกหรอกกระมัง?”

ทุกคนต่างหันหน้ามองกัน ประโยคนี้มีความหมายท่วมท้น ทุกคนย้อนนึกคิดอย่างอดไม่ได้ว่าฮูหยินผู้เฒ่าบ้านใดคลอดลูกในเวลาไล่เรี่ยกับฮูหยินผู้เฒ่าหลิ่ว อายุฮูหยินของอีกฝ่ายยังห่างจากหลิ่วหรูเยียนไม่มาก

ฮูหยินผู้เฒ่ากู้ได้ยินถ้อยคำนี้แล้ว ดูตกใจเล็กน้อย ความทรงจำในตอนแรกอย่างหนึ่งผุดออกจากสมอง

นางจำได้ยามตนเองตั้งครรภ์กู้อวิ๋นเวยเคยได้พบฮูหยินผู้เฒ่าหลิ่วมาก่อน ชนิดที่ว่าพวกเขายังคลอดวันเดียวกันอีกด้วย

วันนั้นหิมะตกหนักปิดภูเขา ยากเกินกว่าจะเดินทางได้ ท้องของนางก็เริ่มปวดยามอยู่ภายในวัด คนที่คลอดในเวลาเดียวกันนั้นก็คือฮูหยินผู้เฒ่าหลิ่ว

คืนนั้น มีทารกหญิงสองคนคลอดภายในวัด...

สีหน้ากู้ชิงซิวทางด้านข้างเปลี่ยนไป เขาคิดมาโดยตลอดว่าหลิ่วหรูเยียนมองดูแล้วคุ้นตา คล้ายเคยพบที่ใดมาก่อน ทว่าตั้งแต่เริ่มจนจบกลับมองไม่ออกว่าตกลงคล้ายใคร

จนกระทั่งตอนนี้มารดายืนข้างกายหลิ่วหรูเยียน ทันใดนั้นเขาจึงพบว่าเนตรขนงของหลิ่วหรูเยียนถึงขั้นคล้ายมารดา!

มองมุมเดียวอาจยังไม่ชัดเจน บัดนี้ยืนอยู่ด้วยกัน ความรู้สึกคุ้นเคยก็โจมตีเข้ามา เหตุใดจึงรู้สึกเช่นนี้?