“เดิมทียังคิดว่าไม่รู้จะนับญาติยามใดถึงจะเหมาะสม คิดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นวันแต่งงานของพี่ใหญ่ นี่ก็นับเป็นเรื่องมงคลยิ่งขึ้นไปอีกกระมัง?” ซ่งอี้อันหัวเราะเบาๆ
ซ่งเยี่ยนโจวผลิยิ้ม “ข้าดูแล้วท่านตา ท่านยายและท่านลุงทั้งสองท่านล้วนดีมาก เทียบกับปลิงเหล่านั้นแล้วไม่รู้ดียิ่งกว่ามากเพียงใด
ท่านแม่นับญาติแล้ว ภายภาคหน้าก็ไม่ต้องถูกสกุลหลิ่วบีบบังคับอีกต่อไป คิดแล้วก็ดีใจยิ่งนัก”
แม้พูดว่าเกิดเรื่องเอะอะวุ่นวายในวันแต่งงานหลายครั้ง แต่มองดูผลลัพธ์แล้วเขากลับดีใจมาก คิดว่าชิงอินเองก็ดีใจเฉกเดียวกัน
ซ่งจืออวี้มองสองสามคนที่รู้เรื่องตั้งแต่แรกแล้ว เอ่ยออกมาอย่างอดไม่ได้ “พวกท่านล้วนรู้เรื่องแล้ว มีแค่ข้าไม่รู้?”
“อย่าเสียใจไปเลย ข้าเองก็เพิ่งรู้เดี๋ยวนี้นี่แหละ” ซ่งจิ่งเซินเอ่ยปลอบ
ซ่งจืออวี้ “เหตุใดข้าไม่อยากจะเชื่อกันเล่า?”
ซ่งอี้อันมองทั้งหมดเงียบๆ พูดว่า “ตอนนั้นอุ้มเด็กผิดตัวไป...น่ากลัวว่าอาจไม่ใช่อุบัติเหตุกระมัง”
หากเปลี่ยนเป็นคนอื่น เขาเชื่อว่าอาจอุ้มเด็กผิดไปจริง แต่พวกเขารู้จักอุปนิสัยของสกุลหลิ่วดีมาก ภายใต้สถานการณ์ไม่รู้ว่าลูกของตนอยู่ที่ใด ไฉนเลยจะเลี้ยงดูมารดาให้เติบใหญ่ได้?
เมื่อครู่ร้องห่มร้องไห้อาจสามารถหลอกคนอื่นได้ กลับไม่สามารถหลอกพวกเขาได้เลยแม้แต่น้อย
เรื่องนี้ไม่สามารถตรวจสอบอย่างละเอียดได้ เขาใคร่ครวญดูแล้วก็มีเพียงผลลัพธ์เดียว นั่นก็คือสกุลหลิ่วรู้ความจริงทั้งหมดตั้งแต่แรก!
พวกเขาตั้งใจสลับตัวเด็ก!
มีใจลำเอียงตั้งแต่เด็กก็ไม่แปลก หากไม่ใช่กังวลว่าสักวันหนึ่งสกุลกู้รู้ความจริงแล้วจะมาหาถึงบ้าน น่ากลัวว่าพวกเขาก็คงไม่เลี้ยงมารดาจนโต
ซ่งรั่วเจินหันมองทางพี่รองผู้ฉลาดหลักแหลม ไม่ชื่นชมไม่ได้ สมเป็นผู้มีพรสวรรค์ของจอหงวน จิตใจละเอียดล้ำลึก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง