ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 599

เผชิญหน้ากับคำวิงวอนขอความเมตตาจากนายท่านหลิ่ว ราชครูกู้ไม่ชายตาแลมองเขาเลยสักครั้ง ใบหน้าหยาบกร้านกำลังสบมองกู้อวิ๋นเวย ภายในสายตาเปี่ยมความสงสารและห่วงใย

“ลูกเอ๋ย หลายปีมานี้ เจ้าลำบากแล้ว เป็นพวกเราทำผิดต่อเจ้า”

หลิ่วหรูเยียนยังมิอาจยอมรับความจริงที่ว่าตนเป็นลูกของสกุลกู้ในทันทีเลยได้ เพียงแต่เผชิญหน้ากับท่าทางสงสารนั้นของราชครูกู้และฮูหยินผู้เฒ่ากู้ เพียงครู่เดียวนางก็ใจอ่อนแล้ว

เมื่อหลายวันก่อนได้พบฮูหยินผู้เฒ่ากู้ครั้งแรกนางก็รู้สึกคุ้นเคย หลายปีมานี้ไม่เคยรู้สึกสนิทสนมเช่นนี้มาก่อน บัดนี้ได้เห็นราชครูกู้ นางก็รู้สึกว่าตนเองหน้าตาคล้ายเขาอยู่บ้าง ขอบตาแดงเรื่อโดยไม่รู้ตัว

ที่แท้...นี่ต่างหากคือพ่อแม่แท้ๆ ของนาง!

นึกถึงเมื่อแรกนางเคยได้ยินมาว่าสกุลกู้รักใคร่เอ็นดูลูกสาวเพียงคนเดียวมาก ความรุ่งโรจน์ในเวลานั้นทำให้แม่นางในเมืองหลวงมากมายต่างพากันอิจฉา

ตอนนั้น นางเองก็เคยอิจฉากู้อวิ๋นเวย อย่างไรเสียสำหรับนางแล้ว ยังไม่ต้องพูดว่ารักใคร่เอ็นดูเช่นนี้เลย แม้แต่พี่น้องเองก็ปฏิบัติคล้ายนางเป็นส่วนเกิน

“ไม่ ไม่เจ้าค่ะ”

หลิ่วหรูเยียนส่ายหน้า ใบหน้ากลับประดับยิ้ม

นางเข้าใจ สกุลกู้มิได้ทำผิดต่อนาง ภายภาคหน้านางยิ่งไม่ต้องแบกรับความทุกข์เหมือนที่ผ่านมาแล้ว

“ก่อนหน้านี้ข้าได้พบซ่งฮูหยินก็รู้สึกสนิทสนม ที่แท้ถึงขั้นเป็นน้องสาวแท้ๆ นี่เอง” กู้ชิงเหยี่ยนพูดยิ้มๆ

กู้ชิงซิวพยักหน้า “นี่คือสวรรค์ต้องการให้พวกเรารู้จักกัน ภายภาคหน้ามีพวกเราพี่น้องอยู่ จะต้องไม่มีคนรังแกเจ้าแน่”

เทียบกับสกุลกู้ที่กำลังนับญาติกันอย่างมีความสุข บัดนี้สกุลหลิ่วกลับคล้ายตกลงในอุโมงค์น้ำแข็ง ปากขยับอธิบายไม่หยุด เพียงแต่ทุกคนไม่เชื่อมากมายนัก

“ฮูหยินผู้เฒ่าหลิ่ว ในเมื่อท่านพูดว่าไม่รู้เรื่อง มิสู้สาบานสักครั้ง ก็ละเว้นไม่ต้องให้ทางการตรวจสอบเรื่องนี้อย่างละเอียดได้”

ซ่งอี้อันพูดอย่างเฉียบขาดออกมาหนึ่งประโยค