ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 600

“ลูกที่ใส่ใจเลี้ยงดูมานานหลายปี ย่อมไม่ใช่พูดว่าตัดสายสัมพันธ์ก็ตัดขาดไปเลยได้

ข้าผิดไปแล้ว เป็นข้าทำผิดต่อซ่งฮูหยิน ทำผิดต่อสกุลกู้!”

ได้ยินแผนการของสกุลหลิ่วที่ก่อนหน้านี้ทุกคนหยั่งเดาเอาไว้แล้ว คราวนี้ตกตะลึงพรึงเพริดอย่างอดไม่ได้ นี่วางอุบายได้อย่างยอดเยี่ยมเกินไปแล้วกระมัง!

ผลประโยชน์ล้วนถูกพวกเขาเอาเปรียบจนหมดสิ้น!

หากไม่ใช่กู้อวิ๋นเวยไร้ความสามารถ ก่อความวุ่นวายจนสกุลกู้ตัดขาดความสัมพันธ์ พวกเขาสกุลหลิ่วก็สามารถอาศัยความสัมพันธ์นี้ดึงความสัมพันธ์ของสกุลกู้ให้ใกล้ชิดกันได้ ยิ่งไม่ต้องพูดว่าหลิ่วหรูเยียนมีความสามารถถึงเพียงนี้ ทำให้พวกเขาเอาเปรียบได้

สีหน้าราชครูกู้แข็งทื่อดุจเหล็ก พูดเสียงโกรธขึ้ง “บัดนี้พวกเจ้ายังมีอะไรจะพูดอีก!”

“ราชครูกู้ ท่านระงับโทสะก่อน นี่ล้วนเป็นเรื่องที่ฮูหยินของข้าทำ เดิมทีข้าก็ไม่รู้เรื่องนี้!”

นายท่านหลิ่วเห็นความลับถูกเปิดเผยแล้ว รีบโยนเรื่องทั้งหมดไว้ที่นายหญิงหลิ่ว

นายหญิงหลิ่วตกตะลึง คิดไม่ถึงเลยว่าคนนอนเคียงหมอนร่วมกันมานานหลายปีเห็นปัญหาใหญ่มาเยือนก็ผลักนางออกไปในทันที พูดเสียงโกรธขึ้ง

“นี่ เหตุใดถึงโยนทั้งหมดมาที่ข้าคนเดียวเล่า?

ทั้งๆ ที่ตอนนั้นท่านเองก็รู้แผนการนี้ หากไม่ใช่เพื่อให้ท่านเลื่อนตำแหน่งขุนนาง ไฉนเลยข้าจะต้องลำบากวางอุบายเช่นนี้?”

ถ้อยคำนี้ไม่ต่างจากยอมรับทั้งหมดแล้ว ฉู่จวินถิงยกมือขึ้นโบกทีหนึ่ง “จับคนสกุลหลิ่วไปสอบสวน ห้ามมิให้ปล่อยคนรู้เรื่องไปแม้คนเดียว!

วันนี้เป็นวันแต่งงานของสกุลซ่ง จะปล่อยให้พวกเขาทำลายไม่ได้เป็นอันขาด”

ราชครูกู้อยากจะฆ่าคนสกุลหลิ่วสารเลวเหล่านี้ให้ตายไปเสียเลย แต่ภายในใจกลับรู้ดีว่านี่ไม่ใช่โอกาสที่ดีที่สุด