ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 601

“พวกเจ้ายังจำได้หรือไม่ว่าปีนั้นสกุลกู้เคยคิดจะให้กู้อวิ๋นเวยแต่งงานกับแม่ทัพซ่ง แต่ท้ายที่สุดงานแต่งนี้ก็ไม่สำเร็จ?

คิดไม่ถึงเลยว่าสุดท้ายแล้ว แม่ทัพซ่งยังเป็นลูกเขยของสกุลกู้ นี่นับว่าเป็นชะตาฟ้าลิขิตใช่หรือไม่?”

“ข้าก็พูดแล้วสกุลกู้ซื่อสัตย์ภักดีทั้งตระกูล เหตุใดอุปนิสัยของกู้อวิ๋นเวยจึงแตกต่างออกไปถึงเพียงนี้ ยิ่งไปกว่านั้นยังตัดขาดความสัมพันธ์กับตระกูล ตกอับจนมีจุดจบเฉกเช่นทุกวันนี้ บัดนี้นับว่าเข้าใจทั้งหมดแล้ว การกระทำนั้นยังไม่เหมือนสกุลหลิ่วทุกกระเบียดนิ้วอีกหรือ?”

ทุกคนต่างพากันส่ายหน้า รู้สึกเพียงสลดใจ

บัดนี้หลิ่วหรูเยียนกำลังนั่งอยู่ร่วมกับพวกราชครูกู้ ได้ยินพวกเขาเอ่ยถึงเรื่องในตอนแรก

“ข้าคิดไม่ถึงเลยว่าอุบัติเหตุในตอนนั้นจะทำให้เจ้าต้องตกลำบากอยู่ภายนอกมานานหลายปีถึงเพียงนี้ เป็นแม่ทำผิดต่อเจ้า...”

ฮูหยินผู้เฒ่ากู้จับมือหลิ่วหรูเยียนพลางร้องไห้สะอึกสะอื้น ที่ผ่านมานางก็เคยได้ยินเรื่องของหลิ่วหรูเยียน รู้ว่าหลายปีมานี้นางใช้ชีวิตอยู่ที่สกุลหลิ่วอย่างยากลำบาก ยังแปลกใจเหตุใดสกุลหลิ่วลำเอียงถึงเพียงนี้

เพียงแต่ เดิมทีก็เป็นลูกของบ้านอื่น พวกเขาไม่สามารถพูดอะไรได้

บัดนี้ถึงรู้ว่าลูกของตนได้รับความลำบากมากถึงเพียงนั้นที่ภายนอก น่าสงสารเกินไปแล้ว

หลิ่วหรูเยียนมองสายตาเปี่ยมความสงสารของฮูหยินผู้เฒ่ากู้ตรงหน้า เอ่ยว่า “ท่านแม่ นี่เป็นสกุลหลิ่วตั้งใจวางอุบาย คนชั่วก็คือพวกเขา”

ฮูหยินผู้เฒ่ากู้ได้ยินก็ยิ่งปวดใจ หลายปีที่ผ่านมานางทุ่มเทอย่างสุดจิตสุดใจดูแลกู้อวิ๋นเวยมาโดยตลอด คิดเพื่อนางไปทุกจุด แต่ไม่เคยได้ยินวาจาอบอุ่นใจอันใดมาก่อน

หากเรื่องใดไม่สอดรับกับสิ่งที่นางคาดหวังไว้ ก็จะบันดาลโทสะ ทำให้นางเอือมระอาอย่างมาก

บัดนี้ได้เห็นว่าทั้งๆ ที่หลิ่วหรูเยียนได้รับความทุกข์มามากถึงเพียงนั้น ถึงขั้นยังปลอบโยนนาง ที่แท้ลูกสาวเอาใจใส่ที่นางเคยคาดหวังในอดีต สวรรค์มอบให้นางจริง เพียงแต่ถูกคนสกุลกู้ขโมยสลับตัวไปเท่านั้น

สลับตัว ผ่านมานานหลายปีถึงเพียงนี้!