ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 604

ภายในอากาศเจือกลิ่นอายสดชื่นบริสุทธิ์อันเป็นเอกลักษณ์บนตัวของฝ่ายชาย นางถึงขั้นสามารถได้ยินเสียงลมหายใจของเขาได้ ระยะห่างใกล้กันมากยิ่งขึ้น เลื่อนผ่านใบหูของนาง เจือความรู้สึกจักจี้เล็กน้อย

มือใหญ่ของฝ่ายชายวางไว้บนเอวของนาง อุณหภูมิร้อนฉ่านั้นคล้ายเปลวไฟก็มิปาน ลุกโชนเข้าไปในหัวใจ อุณหภูมิบนใบหน้านางเองก็เพิ่มขึ้นโดยไม่รู้ตัว...

ฉู่จวินถิงมองคนในวงแขน เขาได้เห็นนางใกล้ถึงเพียงนี้เป็นครั้งแรก

ระยะห่างใกล้มาก ชนิดที่ว่าสามารถมองเห็นใบหน้าเล็กเนียนละเอียดของนางได้ ผิวพรรณขาวนวลคล้ายเพียงดีดก็แตก ดวงตาคล้ายกวางน้อยคู่นั้นเจือความว้าวุ่นยากเกินควบคุม อีกทั้งพวงแก้มแดงเรื่อมากขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งทำให้หัวใจของเขาว้าวุ่น

สัมผัสที่มืออ่อนนุ่มเหลือหลาย คล้ายออกแรงเบาๆ ก็สามารถบีบขาดได้

ก็คล้ายเมื่อแรกที่นางแสร้งหมดสติในอ้อมกอดเขา สัมผัสเนียนนุ่มนั้น ทำให้เขามิอาจหักใจปล่อยมือ

“มือของท่าน...”

“ชู่ว์” ฉู่จวินถิงเข้าใกล้ใบหูของฝ่ายหญิง กระซิบเสียงค่อย “เจ้ารู้ว่าใครมาหรือไม่?”

ซ่งรั่วเจินพยักหน้าเบาๆ “เป็นฝานซืออิ๋ง นางน่าจะต้องการใช้วิธีเดิมอีกครั้ง”

ฉู่จวินถิงเข้าใจในทันใด นึกได้ว่าก่อนหน้านี้คล้ายเคยเห็นพวกฝานซืออิ๋งสองแม่ลูกในกลุ่มคน คาดว่าตอนนั้นรั่วเจินจับตามองพวกเขาไว้แล้ว

ไม่พูดไม่ได้...ฝานซืออิ๋งกล้าหาญไม่เบา คิดก่อเรื่องพรรค์นี้ในวันแต่งงาน ช่างไม่เห็นสกุลซ่งและสกุลลั่วอยู่ในสายตาโดยแท้

ซ่งรั่วเจินกะพริบตา พูดว่า “คราวนี้สามารถพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของหม่อมฉันได้แล้วกระมัง?”

จากนั้น ฉู่จวินถิงทำเพียงมองนางเงียบๆ ไม่พูดจา

ซ่งรั่วเจินใช้มือแตะเอวของฝ่ายชายเบาๆ อย่างอดไม่ได้ กะพริบตา ทำเพียงรอเขาตอบ

ฉู่จวินถิงก้มหน้าเบาๆ ความสูงที่เคยต่างกันถูกทำให้อยู่ในระนาบเดียวกันแล้ว เขาพูดยิ้มๆ “หากเจ้ายังมองข้าเช่นนี้ ต่อให้ข้าควบคุมตนเองได้ยอดเยี่ยมเพียงใด ก็มิอาจควบคุมตนเองไหวแล้ว”

ดวงตาซ่งรั่วเจินเบิกกว้าง ใบหน้าแดงเรื่อ รีบดึงมือกลับ นี่กำลังพูดจาดุดันอันใดกัน!