ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 606

เห็นฝานซืออิ๋งไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา ฉู่จวินถิงพูดนิ่งๆ “อวิ๋นหยาง พาคนเข้ามา”

บ่าวคนหนึ่งถูกพาเข้ามาอย่างว่องไว เพียงแต่บัดนี้ดื่มจนเวียนหัวมึนงง สมองไม่แจ่มชัด

“ซ่าซ่า”

น้ำเย็นหนึ่งถังถูกสาดเข้าไป ทันใดนั้นคนได้สติขึ้นมาแล้ว

หลังได้เห็นทุกคนอยู่ตรงหน้าไปจนถึงฝานซืออิ๋งที่กำลังถูกจับตัวไว้ ทันใดนั้นสีหน้าของบ่าวเปลี่ยนเป็นเผือดซีด

“ยังไม่รีบสารภาพออกมาอีก!” ซ่งเยี่ยนโจวตวาดเสียงเฉียบ

บ่าวตกใจว้าวุ่นหนัก “เป็นแม่นางฝานบังคับให้ข้าทำเช่นนี้ หากข้าไม่รับปาก นางจะไม่ปล่อยพ่อแม่ข้า

คุณชาย ข้าไม่มีทางเลือกขอรับ ขอร้องท่านให้อภัยบ่าวครั้งนี้ด้วยเถอะ!”

สีหน้าฝานซืออิ๋งเปลี่ยนไป “เจ้าพูดเหลวไหลอะไร! ข้าเปล่า!”

บ่าวคุกเข่าโขกศีรษะไม่หยุด “ก่อนหน้านี้ยามนางอยู่ในจวนก็ถือสัญญาขายตัวเป็นทาสของบ่าวไว้ มิหนำซ้ำยังขายพ่อแม่ของบ่าวไปที่สกุลฝาน

ช่วงเวลาที่ผ่านมานี้ พ่อแม่ข้าอยู่ที่สกุลฝานได้รับความทุกข์เกินบรรยาย นางยังข่มขู่ข้า หากไม่รับปาก จะตีพ่อแม่ข้าให้ตายทั้งเป็น

คุณชาย ชีวิตของคนในครอบครัวบ่าวล้วนอยู่ในมือของนาง ข้ายอมตาย แต่ไม่อาจทนเห็นพ่อแม่ข้าตายได้ขอรับ...”

บ่าวร้องไห้เจ็บปวดใจ ในช่วงเวลาสั้นๆ โขกศีรษะจนเลือดไหล หลังได้รู้ว่าฝานซืออิ๋งใช้วิธีเช่นนี้มาบังคับ ความรังเกียจภายในใจก็เพิ่มมากยิ่งขึ้น

“หญิงคนนี้โหดเหี้ยมเกินไปแล้ว ไม่รับปากก็นำชีวิตคนมาข่มขู่ น่ากลัวว่าที่ผ่านมาทำเรื่องเช่นนี้ไม่น้อยกระมัง!”

“ไม่เพียงเรื่องฉาวโฉ่ ยังโหดเหี้ยมอำมหิต น่าสงสารหัวหน้าราชองครักษ์บูรพาหลายปีมานี้ต้องถูกหญิงคนนี้ทำให้เสียเวลา ก็คือพวกโหดเหี้ยมอำมหิตโดยแท้ จะถูกทำให้เดือดร้อนอีกไม่ได้”

“ส่งทางการเถอะ หญิงเช่นนี้มองแล้วก็สกปรกตา!”