ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 611

ซ่งเยี่ยนโจวหยิบสุรามงคลบนโต๊ะขึ้นมา แล้วส่งจอกหนึ่งในนั้นให้กับลั่วชิงอิน

“ฮูหยิน พวกเราดื่มสุรามงคลจอกนี้ดีหรือไม่?”

ลั่วชิงอินได้ยินคำว่าฮูหยิน ดวงหน้างามก็แดงระเรื่ออย่างอดไม่อยู่ สบสายตาจดจ้องเร่าร้อนของชายหนุ่มพลางรับจอกสุรามาอย่างว่าง่าย

สองแขนคล้องกันแล้วดื่มสุรามงคลประหนึ่งยวนยางคล้องคอ

สุราชั้นดีไหลลงไปในลำคอ กอปรด้วยกลิ่นหอมกรุ่นจางๆ ที่มากกว่านั้นคือความร้อนแรงแผดเผาคอหอย

ซ่งเยี่ยนโจววางจอกสุราไว้ข้างๆ หันกลับมาก็เห็นลั่วชิงอินที่ก้มหน้าเก็บซ่อนความรู้สึก ทันใดนั้นเขาพลันขยับเข้ามาจุมพิตลงบนริมฝีปากของหญิงสาวท่ามกลางสายตาแตกตื่นของนาง

น้ำเสียงเขาแหบพร่ามีเสน่ห์ดึงดูด ความปรารถนาฉาบย้อมแววตา “ชิงอิน เจ้าไม่รู้หรอกว่าข้ารอวันที่จะได้แต่งงานกับเจ้ามานานแค่ไหน...”

ลั่วชิงอินตัวแข็งทื่ออยู่กับที่ สายตาตกลงบนริมฝีปากของชายหนุ่ม สัมผัสที่เพียงแตะก็ผละออกเมื่อครู่นี้ทำให้นางรู้สึกทั้งไม่คุ้นเคยและประหม่า

ซ่งเยี่ยนโจวประชิดเข้ามาอีกครั้ง คล้ายกับสัมผัสได้ถึงความประหวั่นลนลานของหญิงสาว มือหนึ่งโอบหลังเอวนางไว้ป้องกันไม่ให้นางถอยหนีแล้วประทับจูบลงไปอีกครั้ง

คราวนี้ต่างจากการหยั่งเชิงก่อนหน้านี้ แฝงไว้ซึ่งการรุกล้ำอย่างเผด็จการ มิใช่เพียงลิ้มลองแล้วก็หยุด หากเป็นการตักตวงความหอมหวานของนางอย่างเหิมเกริม

ลมหายใจของทั้งสองประสานเข้าด้วยกัน อุณหภูมิร่างกายเพิ่มพูนอย่างรวดเร็ว ใบหน้าลั่วชิงอินแดงก่ำปานจะหยดลงมาเป็นเลือด

นางเอ่ยอย่างร้อนใจ “พี่ใหญ่ซ่ง เทียน...”

ซ่งเยี่ยนโจวตวัดมือหนึ่งที กระแสลมสายหนึ่งพัดไปดับเทียนในห้องดับวูบ ทั่วทั้งห้องตกอยู่ในความมืด

แต่เมื่ออยู่ท่ามกลางความมืดเช่นนี้ ประสาทสัมผัสกลับชัดเจนจนถึงที่สุด

ชายหนุ่มน้ำเสียงแหบพร่า “ชิงอิน เรียกข้าว่าเยี่ยนโจว”

“ดีไหม...หืม?”

“เยี่ยนโจว...”