ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 626

นางรออยู่ทั้งวัน ก็ไม่เห็นสามีของนางมาช่วยนาง

เดิมสามีก็เบื่อหน่ายนางเต็มทีอยู่แล้ว แต่เพราะเห็นว่านางมีสกุลหลิ่วกับสกุลซ่งหนุนหลัง จึงครองตำแหน่งซุนฮูหยินอย่างมั่นคง

แต่บัดนี้สกุลซ่งสิ้นหวังแล้ว หากสกุลหลิ่วยังจบสิ้นไปอีก แล้วต่อไปนางอยู่บ้านสกุลซุนจะมีความหวังใดหลงเหลือ?

นายท่านหลิ่วหน้าตาขมึงทึง ใบหน้าเหี่ยวย่นนั้นเต็มไปด้วยความเสียใจและโกรธแค้น ยิ่งได้ฟังคำพูดจากหลิ่วเฟยเยี่ยน พลันยิ่งบันดาลโทสะมากขึ้นอีก

“เพียะ!”

นายท่านหลิ่วฟาดฝ่ามือออกไป

“ล้วนเป็นเพราะความคิดโง่ๆ ของเจ้า! ถ้าเมื่อวานไม่ไปอาละวาดที่บ้านสกุลซ่ง วันนี้คงไม่เกิดเรื่องมากมายเช่นนี้ เจ้าพอใจแล้วสินะ?”

หลิ่วเฟยเยี่ยนถูกตบจนเกือบหน้ามืด กล่าวด้วยความน้อยใจ “จะมาโทษข้าได้อย่างไรเจ้าคะ เป็นเพราะพี่หญิงมาหาข้า สั่งให้ข้าทำเช่นนี้ต่างหาก”

นายหญิงหลิ่วนึกถึงกู้อวิ๋นเวยขึ้นมา จึงรีบกล่าว “ใช่แล้ว ยังมีอวิ๋นเวยอีกคน!

แม้ว่าสกุลกู้กับอวิ๋นเวยจะตัดความสัมพันธ์มานานปี แต่หลายปีนี้หากอวิ๋นเวยเกิดเรื่องใด สกุลกู้ก็ไม่เคยนิ่งดูดาย

แม้ตอนนี้พวกเขาต่างก็รู้ว่าอวิ๋นเฟยไม่ใช่สายเลือดที่แท้จริง แต่ความผูกพันมานานปีใช่ว่าจะขาดกันได้ง่ายๆ ขอเพียงอวิ๋นเวยช่วยขอร้องแทนพวกเรา ไม่แน่อาจจะพอมีโอกาส!”

“ใช่ๆๆ อวิ๋นเวยต้องยอมช่วยเราแน่ เราออกไปแล้วรีบไปหานางเถอะ!” คุณชายใหญ่สกุลหลิ่วก็เริ่มเห็นความหวังรำไร

ที่จริงเขาเองก็ไม่พอใจหลิ่วอวิ๋นเวยมาแต่ไหนแต่ไร ทั้งที่นางเป็นน้องสาวแท้ๆ ของเขา มีความเป็นอยู่สุขสบายถึงเพียงนั้น ที่ผ่านมาก็ไม่เห็นจะมาเกื้อกูลตนบ้างเลย

บัดนี้ครอบครัวตกอับถึงเพียงนี้แล้ว นางยังจะห่วงแต่ตัวเอง ไม่สนพวกเขาก็ไม่ถูกต้อง

ขณะที่คนสกุลหลิ่วกำลังเดินออกจากห้องกุมขัง คิดอยู่ว่าจะไปหากู้อวิ๋นเวยที่ไหนดี ฉับพลันได้ยินเสียงพูดคุยระหว่างผู้คุมหลายคน