ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 629

เมื่อได้ปิ่นมุกมา ซ่งรั่วเจินก็เหลือบมองฉู่จวินถิง “พวกเราไปที่ร้านลั่วเสินอีกดีหรือไม่เพคะ? หม่อมฉันอยากสั่งทำชุดกระโปรงชุดหนึ่งให้องค์หญิงหก เข้าคู่กับปิ่นมุกพอดี”

“เจ้าอยากไปไหนล้วนได้ทั้งหมด” ฉู่จวินถิงอมยิ้ม “หากมู่เหยารู้ว่าเจ้าใส่ใจกับวันเกิดของนางเช่นนี้ จะต้องดีใจมากเป็นแน่”

ซ่งรั่วเจินเดินออกไปด้านนอก สายตาก็มองไปที่ชั้นวางที่วางผ้าคาดผมสีแดงก่อนหน้านี้โดยไม่รู้ตัว แต่กลับพบว่าผ้าคาดผมที่เคยวางอยู่ตรงนั้นได้หายไปแล้ว

นัยน์ตาใสฉายแววผิดหวัง เมื่อครู่นางยังคิดอยู่ว่าผ้าคาดผมนี่สวยมากอยู่เลย มิฉะนั้นคงจะซื้อไปด้วยกันแล้ว

นึกไม่ถึงว่าเวลาเพียงชั่วครู่ ผ้าคาดผมจะถูกคนซื้อไปแล้ว

ร้านลั่วเสิน

นี่เป็นร้านเสื้อผ้าสำเร็จรูปที่ซ่งรั่วเจินเปิดก่อนหน้านี้ไม่นาน

ไม่เหมือนกับร้านเสื้อผ้าร้านอื่น ร้านลั่วเสินจะขายเสื้อผ้าสำเร็จรูปทั้งหมดเป็นหลัก

นางคิดว่าอาภรณ์ของยุคโบราณนั้นงดงาม แม้รูปแบบจะซับซ้อน แต่กลับงดงามอย่างประณีต ทว่าด้านจับคู่สีดูขาดหายไปเล็กน้อย จิตวิญญาณก็ขาดไปสักหน่อยเช่นกัน

ด้วยเหตุนี้ นางจึงออกแบบรูปแบบบางอย่าง จ้างช่างปักฝีมือดีกลับมาส่วนหนึ่ง เพิ่งจะเริ่มทำเสื้อผ้าสำเร็จรูปเพียงยี่สิบกว่าชุด นึกไม่ถึงว่าจะขายหมดเกลี้ยงทันทีที่วางขาย

หลังจากนั้นมา กิจการก็รุ่งเรืองยิ่งขึ้น แม้จะหลีกเลี่ยงร้านอื่นที่ทำรูปแบบออกมาเหมือนกันได้ยาก ทว่านางทะลุมิติเข้ามา จึงเข้าใจเรื่องรูปแบบมากกว่าอยู่แล้ว

นอกจากนี้กิจการตระกูลซ่งของพวกเขาแพร่กระจายไปยังเมืองอื่น ซ่งจิ่งเซินกลับมาในครั้งนี้ก็นำวัสดุทันสมัยจากด้านนอกกลับมาอีก ดังนั้นกิจการนี้...ร้านอื่นเทียบชั้นไม่ติด

“คุณหนูมาแล้ว”

เมื่อผู้จัดการเห็นซ่งรั่วเจินก็เข้ามาต้อนรับอย่างนอบน้อม แล้วรีบพูดกับช่างปัก “รีบไปหยิบเสื้อที่คุณหนูสั่งให้ทำครั้งก่อนมาเร็ว”

“คุณหนู เสื้อผ้าที่จะมอบให้ฮูหยินและคุณชายทั้งสี่ท่านทำเสร็จแล้ว ท่านลองดูก่อน”

ก่อนหน้านี้ซ่งรั่วเจินสั่งให้ทำเสื้อผ้าให้คนในบ้านหนึ่งชุด นางตั้งใจออกแบบให้ทุกคนในบ้านโดยเฉพาะ เมื่อได้ยินว่าทำเสร็จแล้ว ใบหน้าก็เผยยิ้มออกมา