ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 630

งานเลี้ยงวันเกิดของฉู่มู่เหยาใกล้จะถึงแล้ว จะต้องรีบจัดเตรียมงานโดยเร็ว

ฉู่จวินถิงเห็นซ่งรั่วเจินภาพวาดเป็นครั้งแรก พบว่าวิธีการวาดภาพของนางไม่เหมือนกับที่เห็นตามปกติทั่วไป

แค่นางตวัดปลายพู่กันอย่างสบายเพียงไม่กี่ครั้งก็ปรากฏเรือนร่างอรชรของหญิงสาวได้ กระนั้นยังวาดรายละเอียดอันวิจิตของกระโปรงออกมาได้อีก

ทุกจุดออกแบบอย่างพิถีพิถัน ทั้งความยาว ความกว้าง แม้กระทั่งวัสดุที่เลือกใช้ก็เขียนไว้ด้านข้างอย่างชัดเจน ทำให้เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมเสื้อผ้าของลั่วเซินฟางจึงมีเอกลักษณ์มาก

เมื่อก่อนรู้แค่ว่านางเก่งเรื่องศาสตร์ลี้ลับ และยังรู้จักทำการค้า ร้านที่นางเปิดกิจการก็เป็นไปได้ดี แต่หารู้ไม่ว่าแท้จริงแล้วนางยังมีพรสวรรค์เพียงนี้

หญิงสาวเช่นนี้...เมื่อก่อนในเมืองหลวงต้องได้รับฉายาว่าเป็นกุลสตรีตระกูลใหญ่เท่านั้น ช่างเป็นสตรีที่มีพรสวรรค์ที่หาได้ยากเสียจริง

หวนนึกถึงชาติที่แล้วเห็นเพียงแค่ซ่งรั่วเจินผู้เศร้าโศก ต่างจากคนตรงหน้านี้...อุปนิสัยช่างแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

ซ่งรั่วเจินเลือกผ้าด้วยตนเอง และหารือกับช่างเย็บปักเกี่ยวกับแบบลวดลายปัก แล้วจึงเดินไปด้านหน้าฉู่จวินถิง

ชายหนุ่มยืนรอนางอยู่ตรงนั้น ใบหน้าอันหล่อเหลามิได้แสดงอาการรำคาญเลยแม้แต่น้อย เมื่อนางหันไปก็สบเข้ากับดวงตาที่สว่างไสวราวกับดวงดาวของเขา ดูเหมือนว่าเขามองจ้องมาที่นางตลอดเวลาที่นางอธิบายเรื่องต่างๆ

ผู้จัดการร้านและลูกจ้างในร้านต่างสังเกตเห็น เมื่อก่อนเคยได้ยินชื่อเสียงของท่านอ๋อง หลังจากที่ท่านอ๋องมาพวกเขายังรู้สึกตระหนกเล็กน้อย เกรงว่าจะทำอะไรผิด

ไม่เคยคิดเลยว่าใจของท่านอ๋องจะจดจ่ออยู่กับคุณหนูของพวกเขา มองไม่ละสายตา เห็นแล้วพวกเขาก็อดที่จะหัวเราะไม่ได้

ใครๆ ก็พูดว่าท่านอ๋องชอบคุณหนูของพวกเขา ตอนนี้ดูเหมือนจะเป็นความจริง

“รอนานแล้วกระมัง? หม่อมฉันทำเสร็จแล้ว ตอนนี้ไปกันได้แล้ว” ซ่งรั่วเจินถาม

“หากรอเจ้า นานเพียงใดข้าก็จะรอ” ฉู่จวินถิงหัวเราะเบาๆ ตอบ