ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 645

เมื่อออกมาข้างนอกแล้ว ซ่งรั่วเจินกับฉู่จวินถิงก็สบตากัน ตัดสินใจว่าจะไปดูที่วัดอวิ๋นฉานอย่างใจตรงกันอย่างยิ่ง

“ในเมืองหลวงมีคนที่มีฝีมือเช่นนี้ด้วย ลำพังแค่คนใกล้ตัวพวกเราก็มีสองคนแล้ว เห็นทีคนที่ถูกทำร้ายในเมืองหลวงคงมีมากกว่านี้”

สีหน้าฉู่จวินถิงค่อนข้างเย็นชา ใช้ฝีมือเช่นนี้หาผลประโยชน์ ต้าซือที่ตระกูลหลิ่วเชิญมาก่อนหน้านี้ก็หลอกลวงเงินไปได้ไม่น้อย สุดท้ายก็ไม่ได้พบจุดจบที่ดี

นี่ผ่านมาได้ไม่ทันไรก็มีคนขวัญกล้าเทียมฟ้ารนหาที่ตายอีกแล้ว

ซ่งรั่วเจินพยักหน้า “หากปล่อยให้คนผู้นี้ทำเช่นนี้ต่อไป คนที่ถูกทำร้ายจะต้องมีไม่น้อยเป็นแน่”

เมื่อคนทั้งสองนั่งรถม้าออกจากเมืองหลวงก็เห็นว่าจำนวนผู้ลี้ภัยบริเวณนอกเมืองหลวงมีมากขึ้นไม่น้อย แต่ละคนหน้าเหลืองร่างผอม น่าเวทนายิ่งนัก

ซ่งรั่วเจินมองโรงทานแจกโจ๊กที่ตั้งอยู่ไม่ไกลจากประตูเมือง หลังจากทราบว่าบริเวณนอกเมืองมีผู้ลี้ภัยจำนวนมาก ตระกูลซ่งก็เริ่มตั้งโรงทานแจกโจ๊ก

แม้จะช่วยเหลือได้ไม่มากนัก แต่อย่างน้อยก็สามารถทำให้พวกเขาไม่ถึงกับต้องทนหิวโหย

นี่ยังเป็นธรรมเนียมของตระกูลซ่งมาโดยตลอด

ทว่า นางพบว่าอีกฝั่งหนึ่งก็ตั้งโรงทานแจกโจ๊กเช่นกัน แต่ไม่ใช่ของตระกูลซ่ง หากเป็นของตระกูลถัง

“แม่นางถังเป็นคนที่งดงามทั้งภายนอกและภายในอย่างแท้จริง ไม่เพียงแต่ออกมาแจกโจ๊กด้วยตนเอง วันนี้ยังเพิ่มซาลาเปาเนื้อให้พวกเราอีกด้วย หอมจนจมูกข้าแทบจะหลุดออกมาเลยทีเดียว!”

“รีบเดินทางมาแบบนี้ ไม่มีน้ำมันตกถึงท้องเลย กินซาลาเปาเนื้อนี่แล้วก็รู้สึกสบายไปทั้งตัวเลยละ”

“ข้าได้ยินมาว่าตระกูลซ่งในเมืองหลวงเชี่ยวชาญค้าขาย เรียกได้ว่าเป็นเศรษฐีอันดับหนึ่ง แต่กลับให้พวกเราแค่โจ๊กคู่กับผักดองนิดเดียว ใจกว้างสู้ตระกูลถังก็ไม่ได้”

“แม่นางซ่งผู้นั้นยังแย่งสัญญาหมั้นหมายของแม่นางถังมาอีกด้วย จุ๊ๆ นี่สินะที่เรียกว่าคนยิ่งมีเงินก็ยิ่งใจดำ!”

ซ่งรั่วเจินที่แค่ฟังไปอย่างนั้นพอฟังจนถึงคำกล่าวนี้ ดวงตางามที่ดำขลับดุจหมึกก็โค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มนึกสนุก

น่าสนใจจริงๆ!