ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 646

สายตาซ่งรั่วเจินกวาดไปยังร่างของถังเสวี่ยหนิงที่ยิ้มรับคำชมเชยของทุกคนอยู่ห่างออกไปไม่ไกล แววนึกสนุกวาบผ่านดวงตา “ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้”

“คุณหนู พวกเราไปซื้ออาหารอย่างอื่นมาบ้างดีหรือไม่ขอรับ?” พ่อบ้านถามอย่างกังวลใจ

ชื่อเสียงด้านใจบุญสุนทานของตระกูลซ่งของพวกตนเป็นที่รับรู้ของคนในเมืองหลวงมาแต่ไหนแต่ไร แต่ยามนี้เพราะการกระทำเช่นนี้ของตระกูลถัง พวกตนกำลังทำเรื่องดีงามอยู่แท้ๆ แต่กลับมีชื่อเสียงไม่น่าฟังเสียอย่างนั้น

เดิมนั้นเขายังลังเลไม่รู้ว่ากลับไปแล้วควรอธิบายเรื่องนี้อย่างไรดี คิดไม่ถึงว่าคุณหนูจะบังเอิญมาพบเข้าพอดี สถานการณ์เลวร้ายอย่างยิ่ง

“ไม่จำเป็น”

ซ่งรั่วเจินยกมือขึ้นปฏิเสธข้อเสนอของพ่อบ้าน

“ตระกูลถังซื้อซาลาเปาเนื้อเป็นเรื่องของพวกเขา พวกเราไม่จำเป็นต้องเลียนแบบ ถ้าทำเช่นนั้นจริงมีแต่จะตกเป็นขี้ปากของคนอื่นมากกว่าเดิม”

พ่อบ้านพยักหน้าติดต่อกัน “ขอรับ คุณหนู”

“ดูจากท่าทางของตระกูลถังแล้ว คงตั้งใจจะแจกโจ๊กอยู่ทางนี้สินะ?”

ซ่งรั่วเจินเหลือบมองโรงทานแจกโจ๊กของตระกูลถังที่มีการเตรียมการมารอบด้าน ในใจทราบดีว่าอัครเสนาบดีคงรู้สึกว่าเรื่องคราวก่อนน่าขายหน้าเกินไป การแจกโจ๊กเป็นโอกาสอันดีในการกอบกู้ชื่อเสียงคืนมาโดยไม่ต้องสงสัย

ขอเพียงถังเสวี่ยหนิงแสดงออกให้ดี คนในเมืองก็จะค่อยๆ ลืมเลือนเรื่องก่อนหน้านี้ ชื่อเสียงดีงามย่อมกอบกู้คืนมาได้แล้ว

“ก่อนนี้ข้าให้คนไปสอบถามดูแล้ว พวกเขามีความตั้งใจเช่นนี้จริงๆ ความจริงข้าว่าถ้าอยากแจกโจ๊กจริงๆ ก็มีสถานที่เหลือเฟือ ไยต้องมาเบียดกับพวกเราด้วย?”

พ่อบ้านอดต่อว่าไม่ได้ ทั้งที่เป็นเรื่องดีงามที่ได้ช่วยเหลือคนอื่นแท้ๆ ตอนนี้พอมาทำเช่นนี้ เรื่องราวก็เปลี่ยนเป็นซับซ้อนขึ้นมา

ห่างออกไปไม่ไกล ถังเสวี่ยหนิงสังเกตเห็นซ่งรั่วเจินแล้ว ในใจเต็มไปด้วยความลำพองใจ