ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 647

ซ่งรั่วเจินเห็นท่าทางเย่อหยิ่งลำพองใจของถังเสวี่ยหนิงแล้ว ดวงตางามก็หลุบลงเล็กน้อย รอยยิ้มเยาะหยันวาบผ่านส่วนลึกของดวงตา

คุณหนูผู้ดีเหล่านี้ช่างไม่ประสาเรื่องราวทางโลกโดยแท้ ทั้งไม่ตระหนักถึงความยากลำบากของชาวบ้าน เรื่องอย่างการแจกโจ๊กก็ยังนำมาใช้เอาชนะคะคานกันได้?

น่าเสียดาย นางไม่สนใจการแข่งขันแบบนี้เลยสักนิด ในเมื่อถังเสวี่ยหนิงชอบนัก เช่นนั้นถอยทางให้นางเสียก็ได้!

“ที่แท้แม่นางถังก็ใจกว้างเช่นนี้เอง มีท่านช่วยเหลือชาวบ้านที่ประสบทุกข์ได้ยากอยู่ตรงนี้ ช่างเป็นวาสนาของทุกคนโดยแท้”

ซ่งรั่วเจินยิ้มพราย เครื่องหน้าประณีตพริ้มเพราราวกับดอกบัวโผล่พ้นเหนือผิวน้ำท่ามกลางแสงอาทิตย์ดุจเกล็ดทองคำ แลดูอ่อนโยนสง่างามยิ่งนัก

ถังเสวี่ยหนิงเห็นปฏิกิริยาตอบสนองของซ่งรั่วเจินแล้ว ในใจก็อดสงสัยไม่ได้ ไม่ควรเป็นแบบนี้สิ!

ชื่อเสียงดีงามของตระกูลซ่งถูกนางแย่งชิงมาแล้ว ซ่งรั่วเจินกลับยังสงบเยือกเย็นแบบนี้อยู่ได้งั้นรึ?

สายตาของนางกวาดมองไปรอบด้าน พบว่าผู้ลี้ภัยรอบๆ นั้นมีไม่น้อย เห็นได้ชัดว่าได้ยินบทสนทนาระหว่างพวกตน ถึงตอนนี้ค่อยเข้าใจ ที่แท้ก็กำลังเสแสร้งอยู่ต่อหน้าผู้ลี้ภัยเหล่านี้นี่เอง!

“ข้าจะสู้ตระกูลซ่งได้อย่างไร? ทั่วทั้งเมืองหลวงล้วนรู้ว่าตระกูลซ่งใจบุญสุนทาน แม้จะค้าขายได้ดีเป็นเทน้ำเทท่า แต่ไม่ใช่คนที่เอาแต่ตระหนี่ถี่เหนียวอย่างแน่นอน”

ถังเสวี่ยหนิงยิ้มซ่อนเจตนาร้าย ในเมื่อซ่งรั่วเจินเสแสร้งเก่งนัก นางก็จะไล่เบี้ยจนเสแสร้งต่อไปไม่ได้เอง!

เฉินเซียงกับพ่อบ้านที่อยู่ข้างๆ อดร้อนใจไม่ได้ ถังเสวี่ยหนิงกดดันกันทุกก้าวเช่นนี้ เห็นได้ชัดว่ากำลังหาเรื่อง!

ทว่าซ่งรั่วเจินเพียงส่งสายตาให้คนทั้งสองอย่างไม่นำพา ทั้งคู่จึงได้แต่ข่มโทสะนั้นลงไป แต่ไม่เข้าใจว่าเหตุใดคุณหนูจึงไม่ตอบโต้?

“ขอบคุณแม่นางถังที่ชมเชย เดิมทีข้านึกว่าตระกูลซ่งของพวกข้าทำได้ไม่เลวแล้ว แต่เมื่อเทียบกับแม่นางถังในวันนี้กลับยังห่างชั้นกันไกล ไม่เพียงแจกโจ๊ก แต่ยังแจกซาลาเปาเนื้อให้ทุกคนอีกด้วย คิดว่าในไม่ช้าชื่อเสียงอันดีงามของแม่นางถังคงขจรขจายไปทั่วเมืองหลวง!”

ซ่งรั่วเจินว่าแล้วก็หันไปกล่าวกับพ่อบ้าน “ในเมื่อมีตระกูลถังแจกโจ๊กอยู่ที่นี่แล้ว พวกท่านก็ไม่จำเป็นต้องแจกโจ๊กที่นี่ต่อแล้ว อีกสักครู่ก็รื้อออกเสียเถอะ”