ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 648

“การรับมือคนประเภทนี้ วิธีการที่ดีที่สุดก็คือ...การทำลายด้วยคำชม!”

เฉินเซียงอึ้งไป “คุณหนู การทำลายด้วยคำชมคืออันใดเจ้าคะ?”

“ผู้ลี้ภัยนอกเมืองมีแต่จะมากขึ้นเรื่อยๆ ลำพังแจกโจ๊ก ค่าใช้จ่ายแต่ละวันก็ไม่ใช่จำนวนน้อยๆ แล้ว”

“แม้ว่าเมืองหลวงจะไม่เคยเกิดอุทกภัยมาก่อน แต่เนื่องจากอุทกภัยทางใต้ ราคาอาหารจึงแพงขึ้นพรวดพราด เมืองหลวงก็ได้รับผลกระทบเช่นกัน ข้าวสารกับแป้งในยามนี้ไม่จำเป็นต้องพูดถึง ราคาเนื้อก็ยังเพิ่มสูงตาม”

“ซาลาเปามื้อเดียวไม่นับเป็นอย่างไร แต่ถ้ากินไปทุกมื้อเล่า?”

ดวงตางามของซ่งรั่วเจินหรี่ลงเล็กน้อย นางไม่เคยคิดว่าตนเองเป็นคนดีมาแต่ไหนแต่ไร ยิ่งไม่ต้องพูดถึงกับคนที่เทียวมาหาเรื่องนางด้วยแล้ว!

“ปล่อยให้พวกผู้ลี้ภัยเหล่านี้พูดไปเถอะ พวกเจ้าไม่จำเป็นต้องมาใส่ใจ ดีที่สุดคือช่วยแพร่งพรายข่าวนี้ออกไป ทำให้ชาวบ้านทุกคนรับรู้ว่าแม่นางถังมีจิตใจดีงามเพียงไหน ไม่แจกโจ๊กแต่แจกซาลาเปาเนื้อ!”

เรื่องอย่างการช่วยน้อยเป็นคุณ ช่วยมากเป็นโทษ ถังเสวี่ยหนิงยังคงมีประสบการณ์น้อยเกินไป ปล่อยให้นางดีใจไปเถอะ ถึงตอนเก็บกวาดหลังจากนี้...จะได้น่าสนุกเป็นพิเศษ

เฉินเซียงที่แต่เดิมยังไม่เข้าใจได้ฟังคำพูดของคุณหนูของตนแล้วก็เบิกตาโพลงโดยไม่รู้ตัว “ถ้าให้ซาลาเปาเนื้อทุกวัน ผู้ลี้ภัยคนอื่นบริเวณใกล้ประตูเมืองจะต้องได้ยินข่าวแล้วรุดมาเป็นแน่ ถึงตอนนั้น...”

ซ่งรั่วเจินกะพริบตา ท่าทางแฝงความเจ้าเล่ห์และนึกสนุก “สถานการณ์คงจะครึกครื้นอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนเชียวละ ความเอื้อเฟื้อของจวนอัครเสนาบดีในครานี้จะต้องเป็นที่จดจำของทุกคนอย่างแน่นอน”

เฉินเซียงลอบปาดเหงื่อแทนถังเสวี่ยหนิงอย่างอดไม่ได้ เกรงว่าถึงตอนนั้นไม่แน่ว่าจะเป็นชื่อเสียงดีงาม...

“นอกจากนี้ นางก็ยังพูดเอง ผู้ลี้ภัยระหกระเหินมาจนถึงที่นี่ ต้องหิ้วท้องหิวมาตลอดทาง กินไม่อิ่มท้อง อยากให้มีน้ำมันตกถึงท้องบ้าง เกรงว่าอีกไม่นานก็คงเกิดเรื่องเป็นแน่”

ซ่งรั่วเจินเลิกคิ้วบางขึ้นน้อยๆ ไม่อย่างนั้นจะมีคำกล่าวว่าคุณหนูผู้ดีที่ไม่เข้าใจความทุกข์ร้อนของชาวบ้านเหล่านี้ชอบก่อเรื่องเพราะความหวังดีงั้นหรือ?

ตระกูลซ่งไม่ได้แจกโจ๊กเป็นครั้งแรกย่อมมีประสบการณ์มากกว่าคนอื่นเป็นธรรมดา อัครเสนาบดีพยายามกอบกู้ชื่อเสียงอันดีงามให้ถังเสวี่ยหนิง ไม่รู้ว่าอีกสักหน่อยพอรู้เรื่องนี้แล้วจะลมจับไปเลยหรือเปล่า...