ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 649

“วันนี้หม่อมฉันมาแจกโจ๊กนอกเมือง คิดไม่ถึงว่าจะได้เจอแม่นางซ่งที่นี่ เรื่องก่อนหน้านี้เป็นหม่อมฉันเองที่ทำไม่ถูก โชคดีที่แม่นางซ่งให้อภัยหม่อมฉัน ไม่ทราบว่าพวกท่านจะไปที่ใดกันหรือเพคะ?”

ดวงตางามดำสนิทดุจหมึกของซ่งรั่วเจินฉายแววนึกสนุก ยามนี้ถังเสวี่ยหนิงฉลาดขึ้นแล้ว เริ่มเสแสร้งเป็นคนดีที่รู้จักถอยเพื่อรุกแล้วสินะ?

นางมองชายหนุ่มข้างกายโดยไม่รู้ตัว ไม่รู้ว่าฉู่จวินถิงจะหลงกลมารยาเช่นนี้หรือไม่?

บนโลกนี้...ผู้ชายส่วนใหญ่ล้วนหลงใหลได้ปลื้มหญิงงามเจ้ามารยาแบบนี้

ดวงตาคมกริบของฉู่จวินถิงกวาดผ่านถังเสวี่ยหนิง ใบหน้าหล่อเหลาไม่ธรรมดามีเพียงความเย็นชา

“ไม่เกี่ยวกับเจ้า”

เขากล่าวจบก็มองซ่งรั่วเจิน ความเย็นชาในแววตาแปรเปลี่ยนเป็นความอบอุ่นที่หาได้ยาก กระทั่งน้ำเสียงเย็นชายังเจือด้วยความอบอุ่น

“พวกเราไปกันเถอะ”

ซ่งรั่วเจินมองฉู่จวินถิงอย่างค่อนข้างประหลาดใจ ปฏิกิริยาแบบนี้...สมกับเป็นฉู่อ๋องที่ยากเข้าหาจริงๆ!

ถังเสวี่ยหนิงได้ยินประโยคที่ฉู่จวินถิงกล่าวกับตนเองอย่างเย็นชาแล้ว ใบหน้าก็ปั้นยากจนถึงที่สุด

นางกำมือในแขนเสื้อแน่น ขบฟันจนกรามแทบแตกเลยทีเดียวจึงสามารถข่มกลั้นไม่ให้ตนเองระเบิดโทสออกมาตรงนี้ได้ ซ่งรั่วเจินที่น่าตายผู้นี้!

จะต้องเป็นเพราะนางว่าร้ายตนเองต่อหน้าฉู่อ๋องไว้ไม่น้อยเป็นแน่ ไม่อย่างนั้นท่านอ๋องก็คงไม่ปฏิบัติต่อนางด้วยท่าทางเช่นนี้หรอก!

“คุณหนู ท่านอย่าโมโหไปเลยเจ้าค่ะ ยามนี้ฉู่อ๋องเพียงแต่ถูกซ่งรั่วเจินปั่นหัว รอจนคนทั้งเมืองหลวงได้เห็นความดีงามของท่านแล้ว คิดว่าท่านอ๋องจะต้องเข้าใจแน่นอนเจ้าค่ะ” สาวใช้เกลี้ยกล่อม

ถังเสวี่ยหนิงจ้องมองเงาหลังที่กำลังจากไปของซ่งรั่วเจินพลางเอ่ยอย่างเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน “ข้าจะต้องทำให้ซ่งรั่วเจินได้เห็นดีแน่ไม่ช้าก็เร็ว!”