ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 668

มือสองข้างของนางประสานกัน ท่าทีสับสน “คือ...ข้า...”

“ไม่ขอปิดบัง แท้จริงแล้วข้าชอบอวิ๋นอ๋อง” กู้ฮวนเอ๋อร์สารภาพออกมา

“แค่กๆๆ” สายตาซ่งรั่วเจินเผยแววตกตะลึง “อวิ๋นอ๋อง?”

กู้ฮวนเอ๋อร์รีบปิดปากซ่งรั่วเจิน พูดว่า “ญาติผู้พี่ ท่านเบาลงเสียงหน่อย อย่าให้คนอื่นได้ยินเจ้าค่ะ”

ซ่งรั่วเจินเองก็สนใจขึ้นมาแล้ว “เล่าให้ข้าฟังหน่อยสิ?”

กู้ฮวนเอ๋อร์เล่าเหตุการณ์ที่นางได้พบอวิ๋นอ๋องเป็นครั้งแรก

วันนั้นนางตั้งใจแต่งตัวไปเข้าร่วมงานเลี้ยงชมดอกบัว ไม่คาดคิดเลยว่าจะถูกแม่นางที่ปกติมีความสัมพันธ์ไม่ดีขัดขาเข้า คนมิอาจควบคุมตนเองได้จึงล้มหงายหลัง

ข้างหลังก็คือสระบัว หากตกลงไป น่ากลัวว่าต้องกลายเป็นตัวตลกของทั้งเมืองหลวงแน่

โชคดีตอนนี้เองอวิ๋นอ๋องบังเอิญผ่านมา ประคองนางไว้ นี่ถึงทำให้นางรอดพ้นจากความอับอายนี้ไปได้

ซ่งรั่วเจินได้ยินเรื่องวีรบุรุษช่วยสาวงามแล้ว เนตรขนงเจือรอยยิ้ม

แม้ว่าเรื่องทำนองนี้จำเจอย่างมาก แต่ไม่พูดไม่ได้ว่าสำหรับสตรีแล้ว นี่ก็คือช่วงเวลาทำให้ใจคนหวั่นไหวได้อย่างง่ายดายที่สุด

“นับตั้งแต่นั้นมา ข้าก็มักอยากลอบไปดูอวิ๋นอ๋องอยู่ตลอด แต่ข้าไม่กล้าเป็นฝ่ายเข้าไปพูดกับอวิ๋นอ๋องก่อน กลัวเขารังเกียจข้า”

“ต่อมาในที่สุดข้าก็รวบรวมความกล้า ใครคิดเล่าว่าอวิ๋นอ๋องจะหลบเลี่ยงข้า ยังพูดอีกว่าเพียงได้พบข้าก็อับโชค”

ใบหน้าเรียวเล็กของกู้ฮวนเอ๋อร์ขมวดเป็นก้อนเดียว ถอนหายใจอย่างสุดระงับ “ท่านพูดเถอะ เหตุใดอวิ๋นอ๋องรังเกียจข้าได้เล่า?”

ซ่งรั่วเจินงุนงง นางฟังอันใดพลาดไปหรือไม่?