ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 674

ฉู่อวิ๋นกุยกวาดสายตามองไปโดยจิตใต้สำนึก แม้ปกติฉู่จวินถิงสวมชุดไหนก็ดูดีมากอยู่แล้ว แต่การตัดเย็บของอาภรณ์ชุดนี้แตกต่างออกไปเป็นพิเศษ ขับเน้นให้รูปร่างเขาดูสูงเพรียวกว่าเดิม ทำให้ดวงตาเขาพลันสว่างวาบ

“ข้านึกแล้วเชียวว่าเหตุใดวันนี้จึงรู้สึกว่าท่านดูหล่อเหลากว่าปกติ การตัดเย็บของอาภรณ์ชุดนี้ทำได้ไม่เลวจริงๆ กองภูษาทำงานได้ดูดีเพียงนี้ตั้งแต่เมื่อใด?”

ฉู่อวิ๋นกุยมีสีหน้าสงสัย เมื่อขยับเข้าไปพินิจดูโดยละเอียดก็ต้องประหลาดใจอีกครั้ง “แต่ทักษะการเย็บปักดูเหมือนจะอ่อนด้อยไปหน่อยนะ”

ฉู่จวินถิงปัดมือฉู่อวิ๋นกุยออก “อย่าแตะ เดี๋ยวทำเลอะ”

ฉู่อวิ๋นกุย “???”

หร่วนอวี้เฉิงได้ยินบทสนทนาของคนทั้งสองจึงขยับเข้ามาร่วมวงด้วยเช่นกัน สังเกตสีหน้าของฉู่จวินถิงรวมถึงระดับความเอาใจใส่ที่มีต่ออาภรณ์ชุดนี้แล้วก็ดูเหมือนจะเข้าใจอะไรขึ้นมา

“จวินถิง อาภรณ์ชุดนี้ของเจ้าคงไม่ใช่แม่นางซ่งให้มากระมัง?”

เมื่อวาจานั้นดังขึ้น มุมปากของฉู่จวินถิงก็โค้งขึ้นมาอีกครั้งจนดูเหมือนจะหุบไม่ลงเลยทีเดียว เขามองหร่วนอวี้เฉิงเป็นเชิงชมเชย “ตาแหลม!”

ฉู่อวิ๋นกุย “!!!”

“มิน่าเล่าถึงได้ทะนุถนอมอาภรณ์ชุดนี้เสียขนาดนั้น!” ฉู่อวิ๋นกุยจุ๊ปากทอดถอนใจ ในใจออกจะอิจฉา “อาภรณ์ที่ผู้หญิงลงมือตัดด้วยตัวเอง เวลาสวมแล้วต่างออกไปจริงๆ เมื่อไรข้าจะได้มีเหมือนกันบ้างนะ!”

“อวิ๋นอ๋องเพคะ!”

ทันใดนั้น น้ำเสียงใสหวานเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นมา

ฉู่อวิ๋นกุยหันไปก็เห็นดวงหน้าจิ้มลิ้มของกู้ฮวนเอ๋อร์ ใบหน้าหล่อเหลาบึ้งตึงลงโดยไม่รู้ตัว

“แม่นางกู้มีเรื่องใดหรือ?”

กู้ฮวนเอ๋อร์สัมผัสได้ถึงความเปลี่ยนแปลงบนสีหน้าของฉู่อวิ๋นกุย ความผิดหวังวาบผ่านใบหน้า แต่ก็ยิ้มออกมาอีกครั้งอย่างรวดเร็ว