ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 677

งานเลี้ยงวันเกิดของฉู่มู่เหยาเรียกได้ว่าได้รับการเตรียมการมาอย่างพิถีพิถัน เสียงบรรเลงดนตรีคลอโสต นางรำก็ยิ่งร่ายรำอย่างงดงามยิ่งนัก

ซ่งรั่วเจินลิ้มรสอาหารที่ครัวหลวงจัดเตรียมมาอย่างพิถีพิถัน ฟังคำหยอกเย้าของพวกอวิ๋นอ๋องแล้วก็ยิ้มออกมาเป็นครั้งคราว

ฉู่มู่เหยาให้ซ่งรั่วเจินนั่งอยู่ข้างกาย ทั้งยังให้คนเว้นที่นั่งฝั่งซ้ายของซ่งรั่วเจินไว้สำหรับฉู่จวินถิงโดยเฉพาะ

กู้ฮวนเอ๋อร์ก็นั่งลงข้างที่ว่างอย่างรู้ความยิ่ง เว้นที่นั่งให้ฉู่อ๋องนั่งข้างซ่งรั่วเจิน ส่วนคนที่นางหันหน้าเข้าหาก็คืออวิ๋นอ๋องที่กำลังสนทนาอย่างเพลิดเพลิน

“ญาติผู้พี่ ชุดที่ฉู่อ๋องสวมวันนี้ท่านเป็นคนทำใช่ไหมเจ้าคะ?” กู้ฮวนเอ๋อร์ขยับเข้ามาใกล้แล้วเอ่ยถามขึ้นมา

ตอนที่ซ่งรั่วเจินมาถึงก็สังเกตเห็นชุดของฉู่จวินถิงได้ในทันที จึงไม่ได้ปฏิเสธ

กู้ฮวนเอ๋อร์เข้าใจแล้ว รอยยิ้มกว้างกว่าเดิม “ญาติผู้พี่ ท่านไม่รู้หรอกว่าตอนที่ท่านยังไม่มา ฉู่อ๋องจงใจอวดอ้างชุดที่ท่านทำให้เขาด้วยละ ถ้าข้าไม่ได้เห็นกับตาตัวเองก็คงไม่กล้าเชื่อหรอก!”

ซ่งรั่วเจินกะพริบตาแล้วเอ่ยอย่างประหลาดใจ “มีเรื่องเช่นนี้ด้วย?”

กู้ฮวนเอ๋อร์พยักหน้าหงึกหงัก “ตอนนี้ข้าเข้าใจคำพูดของท่านแม่แล้ว ท่านแม่บอกว่าไม่ว่าผู้ชายคนไหน ขอเพียงได้รับของขวัญจากคนในดวงใจแล้วเป็นต้องอวดอ้าง”

“พ่อข้ายามปกติชอบตีหน้าเย็นชาดูไม่เป็นมิตรเลยสักนิด แต่ยามอยู่ต่อหน้าแม่ข้ากลับเชื่อฟังไปเสียทุกอย่าง ถุงหอมที่แม่ข้าปักในปีนั้น เขาก็ยังเก็บรักษาไว้จนบัดนี้ ทะนุถนอมเอามากๆ เชียวละ!”

ซ่งรั่วเจินได้ยินแล้วก็นึกถึงสีหน้าเย็นชายามปกติของลุงรองอย่างอดไม่ได้ ในราชสำนักก็มีคนพูดกันว่าเขาเถรตรงเกินไป ยากจะคบหา

แต่ตอนอยู่ในตระกูลกู้คราวก่อน ขณะที่ป้าสะใภ้อยู่ด้วย ลุงรองนิสัยดีมากจริงๆ นั่นแหละ และคงเป็นเพราะรูปแบบการอยู่ร่วมกันฉันสามีภรรยาของพวกเขาถึงได้เลี้ยงกู้ฮวนเอ๋อร์ให้ออกมาเป็นเด็กสาวที่น่ารักเช่นนี้ได้

“เมื่อก่อนใครใครก็พูดกันว่าฉู่อ๋องยากจะเข้าใกล้ ข้าเห็นแล้วยังไม่กล้าหายใจแรง แต่วันนี้หลังจากฉู่อ๋องรู้ว่าข้าเป็นญาติผู้น้องของท่าน ข้ารู้สึกว่าท่าทีเปลี่ยนเป็นอบอุ่นเป็นมิตรขึ้นมาทันตาเห็นเลยเจ้าค่ะ”