ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 680

ถังเสวี่ยหนิงแค้นใจยิ่งนัก พอคิดถึงว่านางหมดโอกาสที่จะได้ครองคู่กับฉู่อ๋องเพราะเรื่องนี้ ในใจก็รู้สึกเจ็บปวดอย่างยากจะบรรยาย

ในเมื่อตอนนี้เป็นไปไม่ได้แล้ว นางยอมให้ฉู่อ๋องกับหลิงเชี่ยนเอ๋อร์ได้ครองคู่กัน แต่ไม่ยอมให้ซ่งรั่วเจินได้เป็นชายาของฉู่อ๋องเป็นอันขาด!

“ดังนั้น เจ้าอยากพูดอะไร?” ซ่งรั่วเจินเลิกคิ้วบางพลางถาม

“เจ้าช่างเสแสร้งเก่งเสียจริง ข้าไม่รู้ว่าเจ้าใช้วิธีการแบบไหนมาหลอกลวงฉู่อ๋อง แต่ฮองเฮาไม่หลงกลเจ้าง่ายๆ หรอก!”

“บอกเจ้าตามตรงก็แล้วกัน หลิงเชี่ยนเอ๋อร์ต่างหากจึงเป็นคนที่คู่ควรกับฉู่อ๋อง! ไม่แน่ว่าอาจได้รับสมรสพระราชทานตอนไหนก็ได้ ทุกอย่างที่เจ้าหลงลำพองในตอนนี้ล้วนแต่เป็นเรื่องน่าขันทั้งเพ!”

ซ่งรั่วเจินหัวเราะเบาๆ “ตอนนี้เจ้ายอมรับแล้วสินะว่าตัวเองไม่คู่ควรกับฉู่อ๋อง?”

“ข้าหมายถึงเจ้าต่างหาก! เจ้าไม่คู่ควร!” ถังเสวี่ยหนิงโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยง

ทว่าซ่งรั่วเจินเพียงมองนางอย่างไม่สะทกสะท้าน “ข้าคู่ควรหรือไม่คู่ควรไม่จำเป็นต้องให้เจ้ามากังวลสนใจ ข้ายังไม่ร้อนใจ เจ้าจะเดือดร้อนไปทำไม?”

“เจ้าช่างหน้าด้านไร้ยางอายสิ้นดี!” ถังเสวี่ยหนิงมีสีหน้าดูแคลน “อย่าคิดนะว่าข้าไม่รู้ว่าในใจเจ้าคงร้อนรุ่มไปหมดแล้วละสิ? แต่หลิงเชี่ยนเอ๋อร์ดีกว่าเจ้า ถึงเจ้าร้อนใจกว่านี้ก็สู้ไม่ได้!”

“อืม ข้ารู้แล้ว” ซ่งรั่วเจินตอบรับอย่างขอไปที “เจ้าสองตาแดงเรื่อ มีแผลร้อนในในปาก ไฟตับลุกโชน ข้าแนะนำให้เจ้ากลับไปหาหมอจะดีกว่า”

“เจ้าหาว่าข้าเป็นบ้า?”

ถังเสวี่ยหนิงเบิกตาโพลง โมโหแทบสิ้นสติสมประดี!

ซ่งรั่วเจินพยักหน้า “เจ้าป่วยจริงๆ!”

ตอนหลิงเชี่ยนเอ๋อร์มาถึงก็ได้ยินคำพูดนี้ของซ่งรั่วเจินจึงเอ่ยขึ้นอย่างอดไม่ได้ “แม่นางซ่ง ข้าไม่รู้ว่าระหว่างเจ้ากับแม่นางถังมีความแค้นใดต่อกัน แต่มากล่าวหานางเช่นนี้เกรงว่าไม่ค่อยเหมาะสมนัก อยู่ในวังควรสำรวมวาจากิริยาไว้จะดีกว่า”

ซ่งรั่วเจินมองหลิงเชี่ยนเอ๋อร์ที่ปรากฏตัวขึ้นกะทันหัน ดวงตางามฉายแววประหลาดใจ เอ่ยว่า “ขอบคุณที่เตือน แต่ที่ข้าพูดมาเป็นความจริง”