ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 708

“น้ำโลหิตหยดเดียวเท่านั้นเอง ไม่เป็นไรหรอกเพคะ”

ซ่งรั่วเจินยิ้มบางพลางโบกมือ เนื่องจากฝ่ายตรงข้ามเป็นคนสำนักวิชาเต๋าเหมือนกัน ใช้น้ำโลหิตระบุตำแหน่งจะแม่นยำกว่า

ตอนนี้เวลาที่พวกเขามีอยู่เหลือไม่มากแล้ว ไม่อาจล่าช้าไปกว่านี้

“ถ้าไม่หาตัวเขาให้เจอ หม่อมฉันไม่เพียงแต่ต้องเป็นห่วงท่านพ่อ แต่ยังต้องเป็นห่วงคนที่บ้านอีกด้วย แบบนี้มิทุกข์ใจแย่หรือเพคะ?”

ฉู่จวินถิงขมวดคิ้วมุ่น “ไม่ใช้น้ำโลหิต เจ้าสามารถระบุตำแหน่งคร่าวๆ ของเขาได้หรือไม่?”

“หม่อมฉันแน่ใจแค่ว่าเขาอยู่ทางตะวันออกของเมืองหลวง” ซ่งรั่วเจินบอกกล่าวตามตรง “เขารู้ว่าพวกเรากำลังตามหาเขาอยู่จึงใช้ลูกไม้บางอย่างด้วยเหมือนกัน”

ฉู่จวินถิงบอกให้อวิ๋นหยางนำแผนที่เมืองหลวงมาแผ่นหนึ่งแล้วกางออกตรงหน้าซ่งรั่วเจิน “เจ้าบอกขอบเขตคร่าวๆ ให้ข้า ข้าจะนำกำลังไปค้นหา”

“ขอบเขตไม่แคบ ถ้าค้นหาไปทีละบ้าน ไม่เพียงแต่จะยากกว่าเดิม แต่ยังจะทำให้ชาวบ้านวิตกกังวล” ซ่งรั่วเจินเอ่ยอย่างอดไม่ได้

“ไม่เป็นไร แค่บอกว่ามีโจรคนหนึ่ง ที่ผ่านมาก็ใช่ว่าจะไม่เคยเกิดขึ้น”

ฉู่จวินถิงมีท่าทียืนกราน “เจ้าเชื่อข้า ก็แค่สิ้นเปลืองกำลังหน่อยเท่านั้น แต่จะต้องหาคนพบอย่างแน่นอน”

ซ่งรั่วเจินเห็นอย่างนั้นก็ไม่ลังเลอีก ทำนายใหม่อีกรอบทันทีเพื่อยืนยันตำแหน่งของไต้ซือเทียนจี

“อยู่แถวนี้”

ซ่งรั่วเจินวาดขอบเขตลงบนแผนที่ ตรงนั้นไม่ใช่เขตที่พักอาศัยของขุนนางหรือชนชั้นสูง แต่เป็นแหล่งที่อยู่อาศัยของชาวบ้านและคนทั่วไป ประชากรหนาแน่นอย่างมาก การจะตามหาใครสักจึงยิ่งยากกว่าเดิม

อวิ๋นหยางที่อยู่ข้างๆ เห็นอย่างนั้นแล้วก็ลอบถอนหายใจอย่างอดไม่ได้ ถ้าจะค้นหาบริเวณนั้นจะต้องใช้กำลังคนไม่น้อย

ฉู่จวินถิงกล่าวกับซ่งรั่วเจินโดยที่คิ้วไม่ขมวดเลยสักนิด “วางใจ ให้เป็นหน้าที่ข้า”