ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 709

“มาเพื่อขอร้องให้อนุอย่างนั้นหรือ?” ซ่งจืออวี้อดทึ่งไม่ได้ “ก่อนหน้านี้อวิ๋นฮูหยินฝันร้ายก็ไม่เห็นว่าใต้เท้าอวิ๋นจะมาหาพวกเราเลย!”

สีหน้ากู้หรูเยียนค่อนข้างเย็นชา “เขาเป็นพวกเลอะเลือนแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไร ดีชั่วอย่างไรก็เป็นขุนนางในราชสำนัก แต่กลับทำเรื่องอย่างการโปรดปรานอนุเหยียบย่ำภรรยาออกมาได้ หลายปีมานี้ไม่เคยให้เกียรติจางเหวินอย่างที่สมควรได้รับเลย!”

“ตอนนี้จะหย่ากันแล้ว เขาก็ยังขัดขวางทุกวิถีทางเพราะกลัวว่าจะทำให้ชื่อเสียงตัวเองด่างพร้อย หรือจะต้องให้ชั่วชีวิตของจางเหวินพินาศไปเพราะน้ำมือเขาอย่างนั้นรึ?”

“ตอนนี้กลับมาขอร้องถึงจวนเพื่ออนุคนเดียว ช่างน่าขันโดยแท้!”

สีหน้าของพี่น้องตระกูลซ่งก็ไม่น่ามองเช่นกัน พวกเขารู้แล้วว่าที่ท่านป้าจางเกือบเอาชีวิตไม่รอดเป็นเพราะอนุอวิ๋นทำร้าย ใต้เท้าอวิ๋นจะต้องรู้เรื่องนี้อย่างแน่นอน

ตามหลักแล้ว อนุวางแผนทำร้ายนายหญิงของบ้าน ทำเรื่องแบบนี้ออกมาได้เดิมก็สมควรโบยให้ตาย แต่ใต้เท้าอวิ๋นกลับไม่เพียงไม่ทำเช่นนั้น แต่ยังพาคนมาขอร้องพวกเขาอีก จะทำกันเกินไปแล้ว!

ตอนที่จางเหวินมาตระกูลซ่งก็เจอกันโดยบังเอิญที่หน้าประตูพอดี สีหน้าบึ้งตึงลงทันใด

อวิ๋นหงหล่างก็คิดไม่ถึงว่าจะบังเอิญถึงเพียงนี้ เขาเห็นว่าอนุอวิ๋นจะทนไม่ไหวแล้ว ทั้งรู้ว่าซ่งรั่วเจินจะต้องมีวิธีแก้แน่นอนจึงพาคนมาที่นี่

ถ้ายังไม่มาอีกเกรงว่าคงช่วยคนไว้ไม่ได้แล้ว

“ฮูหยิน...”

“หุบปาก!” จางเหวินมีสีหน้ารังเกียจ “ข้าไม่ใช่ฮูหยินของท่าน!”

อวิ๋นหงหล่างมีสีหน้าปั้นยาก ยืนอยู่หน้าประตูโดยไม่กล้าพูดอะไรสักคำเพราะกลัวจะถูกคนหัวเราะเยาะ ได้แต่กล่าวว่า “เหวินเอ๋อร์ เจ้าอย่าโกรธเลย วันนี้ข้ามาขอให้แม่นางซ่งช่วยเหลือ”

“ข้ารู้ว่าระหว่างเจ้ากับอนุอวิ๋นมีความขัดแย้งมากมาย แต่ตอนนี้ชีวิตนางตกอยู่ในอันตราย ข้าจนปัญญาจริงๆ ให้มองดูนางตายไปโดยไม่ทำอะไรก็คงจะไม่ได้”

จางเหวินได้ยินอย่างนั้นก็หลุดหัวเราะออกมา มองดูอนุอวิ๋นที่สีหน้าซีดขาวข้างกายอวิ๋นหงหล่าง ในดวงตาเต็มไปด้วยความเยาะหยัน “อะไรกัน? ท่านคิดว่าข้าจะขวางงั้นรึ?”

“ข้ารู้ว่าเจ้าไม่ใช่คนแบบนั้น”