ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 711

ซ่งรั่วเจินแทบไม่เคยเห็นกู้หรูเยียนโกรธขนาดนี้มาก่อน นางมีนิสัยอ่อนโยนมาโดยตลอด มักจะผ่อนปรนให้เรื่องใหญ่กลายเป็นเรื่องเล็กและจัดการเรื่องเล็กให้หมดไป ทว่าวันนี้กลับโกรธมากผิดปกติ นับว่าเป็นเรื่องคาดไม่ถึง

จางเหวินเองก็อารมณ์ไม่ดีเช่นกัน ทว่าเมื่อเห็นกู้หรูเยียนยืนหยัดปกป้องตน ความอัดอั้นที่อยู่ในใจมานานก็จางหายลงไปมาก

“หรูเยียน ขอบใจเจ้ามาก” นางเผยรอยยิ้มบางและกล่าวว่า “อวิ๋นหงหล่างเป็นคนเช่นไร ตลอดหลายปีมานี้ข้าได้เห็นชัดเจนแล้ว”

“เมื่อนึกย้อนไปยามที่เขาแสร้งเป็นคนหน้าไหว้หลังหลอก จนทุกคนในจวนต่างก็คิดว่าเขาเป็นบุรุษผู้อ่อนน้อมถ่อมตน สุภาพเรียบร้อย หากแต่งกับข้าแล้วย่อมไม่มีทางรังแกข้าเป็นแน่”

“สุดท้ายแล้ว ในยามนั้นข้าตาบอดเอง จึงมองไม่ออกเลยว่าสิ่งเหล่านั้นล้วนเป็นเพียงการเสแสร้งของเขา และยังเชื่อว่าเป็นความจริง"

“วันนี้เขาพาอนุอวิ๋นมาขอความช่วยเหลือ ช่างน่าขันยิ่งนัก!”

กู้หรูเยียนคิดถึงเมื่อครู่ที่อวิ๋นหงหล่างพูดขอโทษออกมา ทว่าอนุอวิ๋นกลับแสร้งทำเป็นทรงตัวไม่อยู่ เขาจึงผลักจางเหวินออกไปโดยไม่รู้ตัว

แม้แต่นางเองเองที่มองอยู่ยังรู้สึกโกรธ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงจางเหวินเลย เกรงว่าในช่วงหลายปีที่ผ่านมาคงต้องทนรับความอยุติธรรมทั้งที่เปิดเผยและซ่อนเร้นอยู่ไม่น้อย ทว่ากลับไม่เคยบอกพวกเขาเลย!

“เหวินเอ๋อร์ เจ้าบอกข้าทีเถิดว่าเจ้าตั้งใจจะหย่าจริงหรือไม่? ข้ามีญาติผู้น้องคนหนึ่ง ภรรยาของเขาป่วยและเสียชีวิตไปเมื่อสองปีก่อน ยามนี้เขาทำงานอยู่ที่กรมคลัง เป็นคนดีมากทีเดียว ข้าคิดว่าเขาดีกว่าอวิ๋นหงหล่างมาก!”

"ท่านแม่"

ซ่งรั่วเจินมองมารดาของตนอย่างจนปัญญา ไม่แปลกใจเลยที่ช่วงหลายวันมานี้นางได้ยินแม่นมข้างกายมารดาพูดว่ากำลังสืบหาบุรุษที่มีคุณธรรมและอายุใกล้เคียงกัน

ในเวลานั้น ทุกคนในจวนต่างพากันตกใจ บ่าวไพร่ก็พากันซุบซิบว่าฮูหยินจะแต่งงานใหม่หรือไม่ หลังจากวุ่นวายอยู่นาน... นางกำลังเตรียมการให้ท่านป้าจางนี่เอง

จางเหวินอดหัวเราะไม่ได้ “ดูพูดเข้าสิ ข้ายังไม่ได้หย่ากับเขาเลย เจ้ากลับช่วยข้าหาสามีคนต่อไปแล้วหรือ?”

“เดิมทีก็ไม่ควรจมปลักอยู่กับอะไรเพียงอย่างเดียว หากอวิ๋นหงหล่างเป็นคนดีจริง แม้เขาจะตายไปแล้ว เจ้าจะครองตัวเป็นม่ายไปตลอดชีวิตข้าก็ยังนับว่าคุ้ม”