ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 719

“ยังมีเจ้า!” หลิ่วหรูเยียนชี้อนุอวิ๋น “ตอนยังเป็นสาวร้องไห้สะอึกสะอื้นก็ช่างเถอะ บัดนี้แก่จนหน้าเหลืองแล้วกลับยังไม่แก้ไข หากชอบร้องไห้ถึงเพียงนั้น ตอนจัดงานศพก็ไปร้องที่นั่นสิ วิ่งมาสร้างความอัปมงคลที่จวนซ่งของพวกเราทำอันใด!”

คนสกุลซ่งหันมองมารดาอย่างแปลกใจ ที่ผ่านมามารดาอ่อนโยนนุ่มนวล ไม่เคยพูดจาเช่นนี้มาก่อน คำพูดวันนี้ช่าง...สาแก่ใจจริงๆ!

จางเหวินที่เดิมทีโมโหแทบแย่กลับถูกคำพูดของหลิ่วหรูเยียนทำให้ขำจนหัวเราะออกมา

นางหวนนึกถึงเมื่อครั้นยังอยู่ในวัยแรกรุ่น กู้หรูเยียนมีอุปนิสัยอ่อนโยนรังแกง่าย เพราะได้รับความทุกข์จากสกุลหลิ่ว ครอบครัวลำเอียง นางอธิบายไปแล้วก็ไม่มีใครฟัง หนำซ้ำยังถูกลงโทษ ดังนั้นกู้หรูเยียนจึงชินชากับการไม่อธิบาย

จนกระทั่งมีคนพูดว่าร้ายนาง นางได้เห็นคนอ่อนโยนนุ่มนวลเสมอมาอย่างกู้หรูเยียนออกมาตอบโต้คน ถึงขั้นด่ากลับไป

ความสะเทือนใจในตอนนั้นก็คล้ายตอนนี้ ฉากตรงหน้าแทบจะซ้อนทับกัน

“หลายปีมานี้เจ้าไม่บอกข้ามาโดยตลอด หากข้ารู้ตั้งแต่แรกว่าเจ้าได้รับความทุกข์เช่นนี้ จะต้องช่วยเจ้าด่าชายโฉดหญิงชั่วไร้ยางอายคู่นี้ดีๆ แน่!”

จางเหวินจับมือกู้หรูเยียนไว้ ขอบตาแดงเรื่อ “หรูเยียน ขอบคุณเจ้า”

อวิ๋นหงหล่างไม่เคยถูกคนชี้หน้าด่าเช่นนี้มาก่อน สีหน้าแดงก่ำ “เจ้า นังหญิงปากร้าย!”

“หนังสือหย่าเขียนไว้ดีแล้ว หากท่านลงนาม พวกเราจะช่วยท่าน หากไม่ลงนาม ก็รีบไสหัวไป ประเดี๋ยวอยู่ที่นี่แล้วจะสกปรกตา!”

ท่าทีของหลิ่วหรูเยียนแข็งกร้าวอย่างมาก ที่นี่ไม่ใช่สกุลอวิ๋นเสียหน่อย แต่เป็นพวกเขาสกุลกู้ ถือสิทธิ์อะไรปล่อยให้พวกเขาก่อเรื่อง?

อวิ๋นหงหล่างเห็นหน้าผากอนุอวิ๋นเต็มไปด้วยเลือด อีกทั้งยังได้เห็นท่าทางเย่อหยิ่งของจางเหวิน ภายในสายตาสะท้อนแววอำมหิต

“จางเหวิน เจ้าต้องคิดให้ดี หากข้าลงนามในหนังสือหย่านี้ ภายภาคหน้าเจ้าคิดกลับไปสกุลอวิ๋น นั่นไม่มีวันเป็นไปได้อีกแล้ว!”

จางเหวินเผยสีหน้ารังเกียจ “ใครเสียดายกัน!”