ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 737

น้ำเสียงที่ดังขึ้นอย่างกะทันหันทำให้คนทั้งสองภายในห้องต่างนิ่งอึ้งไป ซ่งรั่วเจินเห็นฉู่จวินถิงที่เดินเข้ามาในห้องอย่างแช่มช้า ดวงตางามก็ฉายแววตกใจ

เขามาถึงตั้งแต่เมื่อไร?

คงไม่ได้ยินคำพูดเมื่อครู่ของตนเองหรอกนะ?

ซ่งจืออวี้อ่านสายตาน้องสาวตนเองออกจึงเหยียดริมฝีปากอย่างอ่อนใจ หัวใจตุ๊มๆ ต่อมๆ ของซ่งรั่วเจินจึงหยุดเต้นไปในที่สุด

ได้ยินแล้วจริงๆ ด้วย!

ชั่วขณะที่พระชายาเช่ออ๋องเห็นว่าฉู่อ๋องมาแล้ว ใบหน้าก็พลันถอดสี คิดไม่ถึงว่าจะบังเอิญถึงเพียงนี้!

ความลนลานวาบผ่านดวงตานาง แต่ก็กลับไปเป็นปกติอย่างรวดเร็ว นางเอ่ยว่า “ที่แท้ก็ฉู่อ๋องมานี่เอง”

“ข้าเพิ่งมาถึงก็ได้ยินว่าพี่สะใภ้กำลังข่มขู่คนอยู่ ไม่ทราบว่าเกิดเรื่องใดขึ้นหรือถึงได้มาขู่เอาชีวิตคนในจวนสกุลซ่งเช่นนี้?”

ใบหน้าหล่อเหลาของฉู่จวินถิงมองไม่เห็นความเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์ใดๆ เลยสักนิด น้ำเสียงผ่อนคลายเรียบเรื่อยราวกับเป็นการถามไถ่ธรรมดาทั่วไป ทว่าความกดดันที่แผ่ซ่านออกมาทั่วร่างรวมถึงสายตาเย็นเฉียบทำให้คนเข้าใจว่า เขามีโทสะแล้ว

“ซ่งรั่วเจินไม่เคารพข้า...”

พระชายาเช่ออ๋องยังพูดไม่จบ ฉู่จวินถิงก็กล่าวขึ้นว่า “อ้อ? พี่สะใภ้มาถึงตระกูลซ่ง ซ่งรั่วเจินกลับล่วงเกินพี่สะใภ้อย่างไม่รู้จักสำนึกในบุญคุณ?”

“ชัดอยู่แล้วว่ามาหาเรื่องไม่ใช่หรือไร?” ซ่งจืออวี้เบะปาก

เมื่อครู่ตอนอยู่ข้างนอกเขาได้ยินหมดแล้ว พระชายาเช่ออ๋องพร่ำพูดว่าน้องหญิงห้ายั่วยวนเช่ออ๋อง

น้องหญิงห้าไม่ได้ตาบอดเสียหน่อย เช่ออ๋องมีชื่อเสียงอย่างไรนางไม่รู้งั้นหรือ? ต่อให้เช่ออ๋องต้องตานาง นางก็ไม่ต้องตาเช่ออ๋องหรอกนะ!

พระชายาเช่ออ๋องผู้นี้ลำพังอนุภรรยาในจวนตัวเองก็ยังสู้ไม่ได้ ทั้งยังถูกยั่วโทสะจนหนีกลับบ้านเดิม ตอนนี้ยังจะมาสั่งสอนน้องหญิงห้าในจวนสกุลซ่งของพวกเขาอีก น่ากลัวว่าสมองคงมีปัญหา!