“ข้าว่าเรื่องนี้ก็เลิกแล้วต่อกันเพียงเท่านี้จะดีกว่า ถือเสียว่าไม่เคยเกิดขึ้น ไม่จำเป็นต้องไปเชิญเช่ออ๋องมาแล้วละ”
หลังนางกลับบ้านเดิม เช่ออ๋องก็มารับนางเป็นการเฉพาะ ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ดีขึ้นอย่างหาได้ยาก
ถ้าเช่ออ๋องรู้ว่าตนเองมาหาเรื่องถึงตระกูลซ่งจะต้องพิโรธมากเป็นแน่!
“นั่นจะได้อย่างไรกัน?” ฉู่จวินถิงเลิกคิ้วขึ้นน้อยๆ “พี่สะใภ้ถึงขั้นตั้งใจมาคาดคั้นถึงตระกูลซ่ง เห็นได้ชัดว่าเข้าใจผิดมากเพียงใด ถ้าข้าไม่มาเห็นเข้าพอดี เกรงว่าป่านนี้ซ่งรั่วเจินคงรักษาชีวิตไว้ไม่ได้แล้ว”
“นอกจากนี้ อีกสองวันข้าก็จะลงใต้แล้ว ถ้าไม่อธิบายเรื่องเข้าใจผิดกันให้ชัดเจน พอข้ากลับมาก็ไม่ได้เห็นซ่งรั่วเจินแล้วน่ะสิ?”
ซ่งรั่วเจินพยักหน้าติดต่อกัน กล่าวด้วยสีหน้าเจ็บช้ำใจว่า “ท่านอ๋องพูดถูกเพคะ หม่อมฉันหวาดกลัวยิ่งนัก!”
ซ่งจืออวี้เห็นน้องสาวของตนเองแสดงละครร่วมกับฉู่อ๋อง ใบหน้าพระชายาเช่ออ๋องเปลี่ยนจากสีเขียวเป็นสีดำ เปลี่ยนจากสีดำเป็นสีแดงแล้วเปลี่ยนจากสีแดงเป็นสีขาว จนเขาอดตะลึงไม่ได้
ความเร็วในการเปลี่ยนสีหน้านี้ช่างรวดเร็วมากจริงๆ!
หลังจากอวิ๋นหยางไปเชิญเช่ออ๋อง พระชายาเช่ออ๋องก็กระวนกระวายอย่างเห็นได้ชัด กำมือแน่นคิดจะสำแดงฤทธิ์เดช แต่จนใจที่อยู่ต่อหน้าฉู่อ๋อง นางไม่กล้าอาละวาด
อย่าเห็นว่าเช่ออ๋องอายุมากกว่าฉู่อ๋อง แต่นางรู้ดีว่าฉู่อ๋องไม่เคยไว้หน้าใครมาก่อน แม้ปากจะเรียกนางว่าพี่สะใภ้ แต่ดูท่าทีพูดจานั่นสิ เห็นได้ชัดว่าไม่เห็นนางอยู่ในสายตาแม้แต่นิดเดียว!
แม่นมกับสาวใช้ข้างกายก็ร้อนใจแทนพระชายาของตนเอง แม้เช่ออ๋องจะนิสัยดี แต่ยามปกติสิ่งที่ไม่โปรดที่สุดก็คือพระชายามีนิสัยขี้หึงหวง
ตอนนี้หากถูกฉู่อ๋องคาดคั้น ไม่ต้องคิดก็รู้ว่าเช่ออ๋องจะต้องโกรธกริ้วแน่นอน
ฉู่เทียนเช่อมาถึงอย่างรวดเร็ว เพิ่งปรากฏตัวขึ้น พระชายาเช่ออ๋องก็สัมผัสได้ถึงความไม่พอใจและโทสะของเขา
“น้องสาม แม่นางซ่ง วันนี้ทำให้พวกเจ้าได้เห็นเรื่องน่าอายแล้ว”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง