ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 744

"ท่านพ่อ ชิงเจ๋อเป็นพี่น้องที่เติบโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก เดิมทีข้าไม่ควรพูดเช่นนี้ออกมา ทว่ายามนี้สิ่งที่เขาทำล้วนไม่ได้นึกถึงพวกเราเลย”

“เดิมทีกู้อวิ๋นเวยก็ไม่ใช่คนที่จะรับมือได้ง่ายอยู่แล้ว ยิ่งเรื่องที่นางแหกคุก ไม่รู้ว่าสกุลหลิ่วมีส่วนเกี่ยวข้องด้วยหรือไม่ หากนางต้องซ่อนตัวก็ควรไปซ่อนที่สกุลหลิ่ว ทว่านางกลับไม่ได้ไป”

“ชิงเจ๋อรู้มานานแล้วว่านางไม่ใช่น้องสาวของพวกเรา ทว่ากลับยังคงดื้อรั้นไม่ฟังผู้ใด”

“แม้ว่าเราจะไม่คิดถึงตนเอง ก็ควรต้องคำนึงถึงบุตรหลานของสกุลบ้าง หากถูกพิพากษาว่ามีความผิด ทั้งสกุลจะพลอยได้รับผลกระทบไปด้วย" กู้ชิงเหยี่ยนกล่าวเสียงหนักแน่น

กู้ชิงซิวกำหมัดแน่น ในใจทั้งโกรธทั้งเสียใจ สุดท้ายแล้วพวกเขาคิดง่ายเกินไป!

เดิมทีคิดว่าแค่ขับไล่กู้ชิงเจ๋อออกไป สักวันหนึ่งเขาก็จะคิดได้เอง ผู้ใดจะคิดว่าเขาจะยิ่งเดินยิ่งผิด จนถึงยามนี้ก็ยังไม่สำนึก ก่อหายนะใหญ่หลวง จนพวกเขาไม่มีโอกาสแม้แต่จะหยุดยั้ง

"ท่านพ่อ บัดนี้เราทำได้เพียงตัดแขนเพื่อรักษาชีวิต หยุดการกระทำที่ผิดพลาด ฉวยโอกาสก่อนที่เรื่องจะแดงจัดการปัญหาทั้งหมดเสีย”

“มีเพียงหนทางนี้เท่านั้น ที่จะรักษาสกุลของเราไว้ได้! "

ซ่งเยี่ยนโจว ซ่งอี้อัน ซ่งรั่วเจิน และกู้ชิงฉือ ในใจต่างก็เข้าใจดี มิใช่ว่าเหล่าผู้อาวุโสจะไม่คำนึงถึงความผูกพันทางสายเลือด ทว่าไม่อาจยอมให้ทุกคนต้องตกอยู่ในอันตรายเพียงเพื่อคนคนเดียวได้

"เอาล่ะ พวกเจ้าออกไปก่อน"

ราชครูกู้ถอนหายใจลึก เห็นชัดว่ายังคงนั่งอยู่ที่เดิม ทว่าตัวเขาดูเหมือนจะแก่ชราลงไปสิบปี

ซ่งรั่วเจินมองด้วยสายตาซับซ้อน หนี้กรรมของลูกหลาน ช่างเป็นเรื่องที่ยากจะจัดการจริงๆ

……

จวนตระกูลกู้

"นายท่าน ท่านเสียสติไปแล้วใช่หรือไม่? หลิ่วอวิ๋นเวยเป็นนักโทษ ท่านพานางกลับมา คือต้องการสังหารพวกเราให้ตายใช่หรือไม่?"

หวังซื่อสีหน้าเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ นางได้ยินเพียงว่าวันนี้นายท่านลอบมายังเรือนเล็กเก่าที่ว่างอยู่อย่างลึกลับ และยังสั่งให้คนเตรียมสิ่งของไม่น้อยส่งมาที่นี่